Müzikal anlamda,türkçe rapteki kronik sorun olan amelelikten mümkün olduğunca arınmış bir albüm.

Saçı dikmeli arizona kertenkelesi ameleliğini orjin baz alıp pergelinizin arkadaşlarınıza batirdiginiz sivri kısmını tam o noktaya koyup,etrafında olabildiğince büyük bir daire çiziniz. Cizebileceginiz en büyük daire dahi,bu satırın yazarına göre,bu albümü en fazla teğet geçecektir.

Teğet geçebilecek olmasına dair duyduğum ufak tereddütün kaynağı da poetin mc'lik yönünü pek beğenmememdir diye direkt itiraf edeyim. Yani evet bence albümde doldurma sözler var. "Hangi albümde yok amk?" diyebilirsiniz ama biz burda ideale göre bir derecelendirme yapıyoruz. Güneşe hiçbir zaman varamayacagiz belki ama yüzümüzü de başka yere çevirecek değiliz. Her neyse.

Dediğim gibi bazı sözlerini hatta bazi verselerin büyük kısmını beğenmedim bu albümde,dürüst olayim. Tabii ki begendiklerim de hayliyle fazla. Ama gelin görün ki yakaladığı o soundlar,derinlerden yakalayan samplelar tam bir ustalık işi. Da poet damakta güzel bir tat bırakan hoş bir hikaye gibi kurgulamış adeta albümü. Bakınız ill billsin yakınlarda bir albümü çıktı. Beatlerini bir dinleyelim. Elbette muhteşemler ama poetika kadar müzikal zevkimi tatmim ettigini söyleyemem kesinlikle. Yani abi o düğüm ve düğümde derinden giren ney nasıl birşeydir? Introsunda giren sazla başıboş bir serserinin gece gündüz voltaladığı bir şehirde olduğum havasını hissettirmisti bana. Nitekim ayağa kalk da nerede duysak kulak kesileceğimiz türden. Hiphop'tan bahsetmiyorum bile. Bana kalırsa da poet bu albümle türkçe rap dinleyicilerine unutmamaları gereken bir kıyak yapmıştır. Bilmiyorum belki abartıyorum belki bir hafta sonra o kadar da değilmiş lan diyeceğim çünkü severim böyle şeyleri,ama genel olarak bunu hissettirdi bana bu albüm.

Bir de da poetin tamamen solo olarak,yani beatlerinde farazi veya başka bir beatmakerla çalışmadığı bir albüm çıkarmasını büyük bir istiyakla bekliyorum. Hayırlı işler.