sadece türk rapçileri için değil, tüm türkiye hatta türki cumhuriyetler için geçerli olan bir durum. doğamız gereği kitap okumaktan ziyade, sıkıntılarla boğuşmayı yeğliyoruz.

açıkçası bu coğrafyadan birini tutun, milliyeti, ırkı farketmez, ilk tuttuğunuz atın norveçe izleyin. rahat edemez o adam. bu coğrafyanın insanı rezillik ister, kepazelik ister, sıkıntı ister. sıkıntısız geçen günlerin değerini bilmeyiz.

hal böyle olunca, fresh bir eylem olan kitap okumaya da zaman bulamıyoruz.

kitap okumak güzel bir terapi bence. fakat bir kitap okuyup hayatının değişmesini beklemek de gerçekten çok saçma. insanı okuyacağı kitaplar değil, tecrübeleri geliştirir. fakat kitap okuyan insanın yorum yeteneği geliştiği için olaylara bakış açısı -okuduğu kitapların da katkısıyla- daha geniştir.

türk rapçilerinde de sıkıntı çok. bok çuvalının üstüne çıkmaya, adlarını duyurmaya çalışıyorlar. bu nedenle sürekli üretmek zorundalar.
bir süreden sonra tekrara düşmenin nedeni de bu. konuşacakları konu yok ve kelimeleri kendi eksenlerinde dönüp duruyor.

rapçilerin kitap okumaya fazla zaman bulamasa da, gündemi takip etmeleri gerek. ne oluyor, ne bitiyor, dünya nereye sürükleniyor ? bilmeleri gerek.

bir rapçi apolitik olabilir. ancak bu en son seçim olmalı. iyi kötü, bir duruş sergilemeli.

her insan gibi.