Uygun altyapılar olmadığı zaman insanı sıkan bir olay. kaldı ki öz kızım gibi şahane bir parça bile bir noktadan sonra dinlenebilirliğini yitiriyor.

vertigo yu gelişigüzel şekilde dinledim ve ilk dikkatimi çeken bu can hıraş bağırmalar oldu. açıkçası biraz bu yüzden albümü inceleyesim gelmedi. şehrin kartalı'nın sonunda olduğu gibi bir hırsla söylenmeyecekse bu tarz vokallere fazla yer verilmemesini tercih ederim.

vertigo özenle hazırlanmış bir albüme benziyor. ancak ados benim için biraz daha eski usül beatlerle özdeşleşmiş bir isim. bu yüzden son bir kaç yıl içinde yaptığı işlere istemeden de olsa burun kıvırmak zorunda kalıyorum.

umarım yeniden antrenman gibi, gözüm döndü gibi katil hırsı barındıran şarkılar dinleyebiliriz.

belki de olay tamamen benim geri kafalılığım yüzünden de olabilir.