müşkül hayatın kıdemli askeriyim yine de
izmarit toplayarak geçiyor gençliğim
eşi yok, benzeri yok şu talihsiz halimin
istirahat yok, sürekli atış talimi!
mecburum, defansı kollamam gerek
bu sahada yalnızım, defansif oynasam yeter
zaten öyle galibiyetlerde gözüm yok bu avuntu
sondan ikinci ben sondakiyse umudum
farz-ı misallerle kurulmuş bu dünya
ayarsız ihtimal silsilesiyle buruk rüyam
adem anadan üreyen bu beden dahi ziyan
müştemilat dahi olamam artık her anlamda israf
insanlar uzakta hep gönül doldu hicran
bi hicvi yok bu makus halim ister imdat
ama öyle mağrur öyle gururludur ki hiç sorma
hiç kimse kurtaramaz belki biraz küstah

güneşe uzatamam elimi
kaçtım insanlığa yenilip
zaten çok sefilim
kapımı çalıyor bu kez efkarın delisi
bana akşamları verin alın gerisini
sevginin zerresini
görmedim göremedim

bu münzevi bulutları sürdürme tanrım
onlara baktıkça yalnızlığı bi başka tattım
eledim biraz da zihnimi kederim bi başka artık
daha da öfkelendim daha da yalan kaldım
mütevekkeli değil necaset benimle kaldı
tam istiklale eriyor oldum esaretle yandım
felaket bir harbe meydan oldu ruhum
hesap etmeden kurulduğum siperleri sel bastı
benim ikrarımı kimler yerlere attı
ki ben serden dahi geçtim yok oluştan pay aldım
nimet sayardım dostumu külfetler aldım sırtıma
bilakis müstehak bana müspit bir aptala
düşmektense atlamayı onurlu buldum her zaman
ama basiretin çözülmüyor ki sonradan
ne umdum ne buldum burun sızlatır hikayem
velhasıl kelam bendeniz öldüm hiç doğmadan

güneşe uzatamam elimi
kaçtım insanlığa yenilip
zaten çok sefilim
kapımı çalıyor bu kez efkarın delisi
bana akşamları verin
alın gerisini
sevginin zerresini
görmedim göremedim