asosyal olmak da çeşitlendirilebilir bence ; bir insan akşama kadar oyun oynuyosa boş boş takılıp sosyalleşmiyosa bu kötüdür evet. ama sosyalleşmemesi için gerekli sebepleri vardır örneğin ; kitap okumayı çok sever yada bişeyler araştırmayı çok sever vaktinin çok büyük kısmını bunlara ayırır, bu kötü değildir.
öz kuzenime ve onun arkadaş çevresine bakarak konuşuyorum hayatlarında oyundan başka birşey yok. bilgisayar başında, televizyon başında günlerini geçirebilir dışarı çıkma gereksinimi bile duymazlar kimse karışmasa. zorla dışarı çıkardığımızda da bu sefer cep telefonundan başlıyo oynamaya. bu asosyalliğin ona hiç bir şekilde olumlu yönü olamaz. toplumu dışlamaya yetecek potansiyel sahibi değil bir kere.