twitter.com/onurrugurr/status/643916002246402048
Twitterda dolanirken onur uğur'un tweetlerine denk geldim de, eğer yoksa bu başlığı açayım diye giriş yapmiştım. Daha önceden açılmış.
Girilen entrylere de bakınca birçoğumuzun pekte gelecekle ilgili düzgün planları yok. İşte genel olarak bizim tayfanın ortak paydası bu diyebilirim. Birçoğumuz genel itibariyle aynı ruh hallerine sahibiz. Hayatı plansız yaşıyoruz ama hayattan birşeyler bekliyoruz. Haksız mıyım ? Hayata karşı başarısızlıklardan veya bizlere tanımadığı fırsatlardan dolayı bir küskünlüğümüz var.
Doğrusu, ben de 1 hafta öncesine kadar bu küskünlükler ve plansızca geleceği beklemekle, yani filmi akışına bırakmakla meşguldüm. Çevremde ki birçok kişinin fikirlerine bakılırsa iyi bir bölümde iyi bir okulda okuyorum ve mezun olduğum zaman hayatımı kurtaracakmışım. Yani demek istedikleri yeterince para kazanıp sistemin bir dişlisi de ben olacağım. Senelerdir okuduğm kitaplar, edindiğim fikirler, kendime rehber olarak kabul ettiğim kişilere ve degerlere ihanet ederek sistemde, tam da sistemin ihtiyacı olduğu, hiyerarşik düzende birazcık yağlı bir kısımda, hem ezecek hem ezileceğim. Patronlarım tarafından sömürülecek, altımda emrimde ki insanları da sömüreceğim. En iyi ihtimalle yine düzenin imkanlarıyla, yani pederin elindeki maddi güç ya da torpillerle, kendi işimin patronu olup başkalarını sömürücem.
Şimdi bunlar, senelerce okuduktan sonra yeni mi kafana dank etti diyecekseniz, hayır yeni değil bu fikirlerim. Okula başlamadan önce de vardı bu fikirler, okuyorum halen kafamı kurcalıyorlar. O zamanlar fikirlerim vardı ama çözümüm olmadığı için bende çağrı sincinin dediği gibi geçirdim içimden ve kabul ettim.
"ben de bir zamanlar senin gibiydim alışmıycam dedim
çalışmıycam dedim bak çoktan vazgeçtim bile"
Başta da bahsettiğim gibi bir hafta önce bazı şeyler değişmeye başladı. Çünkü çıkılmaz bir yol olduğunu düşündüğüm bu çözümsüzlüğü çözebilecek bir fikir aklıma geldi. Evet sistemin içerisinden kurtulamayacam ama daha az hiyerarşi, daha az sömürülme ve sömürme olayının içerisinde kalıcam. Hayatımda ilk defa detaylı bir plan-program hazırladım ve şunu da söylemeliyim ki ilk defa bu kadar uzun vadeli bir plan hazırladım. Tam 2 sene sürecek ve bu defa aylaklığımı bırakıp birşeyler için savaşmam gerekecek. Şu anlık önümdeki engeller ailemi bu işe ve 200 bin lira civarındaki parayı bana vermelerine ikna edebilmek olarak görünüyor. Uzun zamandır ilk defa bir hayal kuruyorum, bu da baya pahalı bir hayal ama sonunda pişman olmayacağım bir hayal gerçekten.
Şimdilik hayalimi yazamıcam buraya. Zira totem yaptım. Ama olur da başarabilirsem kesinlikle haberiniz olacaktır bundan beyler. sanırım zaten anlatabileceğim bir tek sizler varsınız. Şu anda balkonda elimde sigarayla bunları sizlere yazıyorum. Yarın ne getirecek halen emin değilim. Tek korkum var o da yeni bir hayal kırıklığı yaşamak diyebilirim. Bu defa yere daha kötü düşebilirim bundan korkuyorum. haydi sağlıcakla kalın beyler.
i have a dream
Twitterda dolanirken onur uğur'un tweetlerine denk geldim de, eğer yoksa bu başlığı açayım diye giriş yapmiştım. Daha önceden açılmış.
Girilen entrylere de bakınca birçoğumuzun pekte gelecekle ilgili düzgün planları yok. İşte genel olarak bizim tayfanın ortak paydası bu diyebilirim. Birçoğumuz genel itibariyle aynı ruh hallerine sahibiz. Hayatı plansız yaşıyoruz ama hayattan birşeyler bekliyoruz. Haksız mıyım ? Hayata karşı başarısızlıklardan veya bizlere tanımadığı fırsatlardan dolayı bir küskünlüğümüz var.
Doğrusu, ben de 1 hafta öncesine kadar bu küskünlükler ve plansızca geleceği beklemekle, yani filmi akışına bırakmakla meşguldüm. Çevremde ki birçok kişinin fikirlerine bakılırsa iyi bir bölümde iyi bir okulda okuyorum ve mezun olduğum zaman hayatımı kurtaracakmışım. Yani demek istedikleri yeterince para kazanıp sistemin bir dişlisi de ben olacağım. Senelerdir okuduğm kitaplar, edindiğim fikirler, kendime rehber olarak kabul ettiğim kişilere ve degerlere ihanet ederek sistemde, tam da sistemin ihtiyacı olduğu, hiyerarşik düzende birazcık yağlı bir kısımda, hem ezecek hem ezileceğim. Patronlarım tarafından sömürülecek, altımda emrimde ki insanları da sömüreceğim. En iyi ihtimalle yine düzenin imkanlarıyla, yani pederin elindeki maddi güç ya da torpillerle, kendi işimin patronu olup başkalarını sömürücem.
Şimdi bunlar, senelerce okuduktan sonra yeni mi kafana dank etti diyecekseniz, hayır yeni değil bu fikirlerim. Okula başlamadan önce de vardı bu fikirler, okuyorum halen kafamı kurcalıyorlar. O zamanlar fikirlerim vardı ama çözümüm olmadığı için bende çağrı sincinin dediği gibi geçirdim içimden ve kabul ettim.
"ben de bir zamanlar senin gibiydim alışmıycam dedim
çalışmıycam dedim bak çoktan vazgeçtim bile"
Başta da bahsettiğim gibi bir hafta önce bazı şeyler değişmeye başladı. Çünkü çıkılmaz bir yol olduğunu düşündüğüm bu çözümsüzlüğü çözebilecek bir fikir aklıma geldi. Evet sistemin içerisinden kurtulamayacam ama daha az hiyerarşi, daha az sömürülme ve sömürme olayının içerisinde kalıcam. Hayatımda ilk defa detaylı bir plan-program hazırladım ve şunu da söylemeliyim ki ilk defa bu kadar uzun vadeli bir plan hazırladım. Tam 2 sene sürecek ve bu defa aylaklığımı bırakıp birşeyler için savaşmam gerekecek. Şu anlık önümdeki engeller ailemi bu işe ve 200 bin lira civarındaki parayı bana vermelerine ikna edebilmek olarak görünüyor. Uzun zamandır ilk defa bir hayal kuruyorum, bu da baya pahalı bir hayal ama sonunda pişman olmayacağım bir hayal gerçekten.
Şimdilik hayalimi yazamıcam buraya. Zira totem yaptım. Ama olur da başarabilirsem kesinlikle haberiniz olacaktır bundan beyler. sanırım zaten anlatabileceğim bir tek sizler varsınız. Şu anda balkonda elimde sigarayla bunları sizlere yazıyorum. Yarın ne getirecek halen emin değilim. Tek korkum var o da yeni bir hayal kırıklığı yaşamak diyebilirim. Bu defa yere daha kötü düşebilirim bundan korkuyorum. haydi sağlıcakla kalın beyler.
i have a dream
