albümü boklama olarak anlaşıldığına göre entry açıklamaya muhtaç. albümü boklamıyorum, 1 saatlik albümünü atlamadan dinleyemediğim mc'nin 2 saatlik albüm yapmasını sorguluyorum. en son huzur'u dinlediğimde "10 senedir aynı müzik" demiştim. adam onun üstüne tepki collab'ini saymazsak iki albüm daha çıkarmış haberim yok. gucci mane'e yaklaşan bir performans var ortada. şimdi baktım albümler de 40 dakika altında seyrediyor. şarkılar 3-4 dakika olursa diye farz ettim 2 saat dedim öyle düşündüm.

yazdığım şey dümdüz bir beyin fırtınası. "daha önce 2 cd'lik albüm dinledim mi? bu albümler nasıl yapıldı? nasıl bir etki bıraktı?" diye düşündüm ve olduğu gibi yazdım - yorumlayan adam'a bağladım amk -.

damnation-deliverance, bath-leaving your body map, mesmerize-hypnotize, to be kind(tek başına iki disk), the fragile(bu da tek başına iki disk) vs. aklıma gelen tüm double albümleri bir kurcaladım. bu listede belli başlı ortak özellikler var: saydıklarımın çoğu elbette late career albümleri ama ikinci bir mesele daha var: saydığım gruplar sadece albüm yapıyor ve bu albümler arasında da hatrı sayılır süreler var. albümler arasındaki süre de rap piyasasında olduğu gibi düetlerle, single'larla, ep'lerle geçmiyor. albüm yapmak için stüdyoya girildiğinde materyal birikmiş oluyor haliyle, bu iyi bir albüm olacağının garantisi değil tabi.

huzur'dan beri iki albüm, bir collab albüm, sürüsüne bereket single ve düet var. allame hiç durmamış. amiyane tabirle motoru iki dakika soğutmamış. hoş, albüm ne kadar zamandan beri hazırlandı bilmiyorum. ama o arada 30 şarkıya yetecek materyalin birikmesini aklım hafsalam almıyor. bu aradaki sürede yolun sonu haricinde 10 yıldır bildiğimiz allame'nin sınırlarının dışına çıkan bir iş de görmedim. o yüzden hala huzur'u dinledikten sonra durduğum yerden bakıyorum olaya. ortada boklama veya nefret yok, endişe var.