2 kere denediğim.

birincisi çok kolpaydı doğrusu... ilaçla intihar etmek tam bir ilgi orospuluğu ve korkaklıktan ibaret.

ikincisinde sol bileğimi kestim; halen iğrenç izler duruyor bileğimde. "ölmesem bile hayatımda çok şey değişecek" diye düşünmüştüm ikisinde de... bir bok değişmedi.

ölsem de dünyada hiçbir şey değişmeyecekti. o yüzden... değerli hissetmeyen insanların değerli hissedebilme ihtimaliyle yaptığı bir aptallık olarak niteliyorum.

saygı duyuyorum ama saçmalıktan ibaret.