Maraz ve Şathiyat (Ceg'in kardeşi olanlar), ritim tutmayı ve kafiye yapmayı bilen (doğal olarak tüm çocuklukları rap dinleyerek ve yazarak geçince) ama onun dışında bir numarası olmayan Türkiye standardı için bile sıradan mc'lerdi. Bambıl B ritim tutma olayının üstüne bence vokalini kullanmaktaki başarısını (Ekipte bu başarıya sahip ondan başka kimse yok) ve biraz olsun punchline (vurucu cümle manasında) yazabilmesini eklediğimizde Türkiye standardının üstünde sayabileceğim birisiydi ama pek üretmemekten olsa gerek verselerinde genel bir olmamışlık bulunuyordu. Şişman Muddy, Jagged dışında bu ekibin en dikkat çeken kişisi sayılabilir. BK26 ve D12 denkleminden gidecek olursak Jagged, BK26'nın Eminem'iyse bu adamda Bizarre'dı. Kafiye ve flow olarak çok bir vaadi yok ancak duyduğunda güldürebilecek, abes ve ''shady'' satırlar, dörtlükler ve verseler yazma konusunda başarılıydı. Buna en bariz örnek olarak da ekibin birçok rapçiye aleni gönderme yaptığı ve agresif bir şarkı olan Ölümlerden Ölüm Beğen'deki bölümünde ''Tramvay'da Tripkolic'e fortladım'', ''Bodrumuma bağladım Sehabe ve Yeis'i, salaklar çok seviyor ereksiyonda penisi'', Arsız Bela içinde ''Herkes uyuduktan sonra annesini yalıyordum.'' diye ne anlatıyosun amk dedirtecek cümleler var. Tabii bu tarz cümleler herkesi çekmiyor, özellikle Türkiye gibi ahlak kavramına sıkışık otobüste direğe yapışır gibi yapışılan bir ülke olunca birçok kişiyi rahatsız da edebiliyor. Ancak bu ekibin bunu pek önemsediğini sanmıyorum, biz İngilizce olduğunda o kadar dikkat etmiyoruz ama özellikle Eminem'in ve yukarıda ismini geçirdiğim Bizarre'ın da bu tarz tonlarca cümlesi var. Bir de ekibin genel talihsizliği Jagged'ın çok ön planda kalmış olması, Maraz ve Şathiyat bence pek bir yere varamazlardı müzikle ancak Bambıl B ile Şişman Muddy'nin ismini günümüzde olmasa bile 2010'larda daha çok duyabilirdik gibi geliyor.

''