Ah canım, ne günlerdi o beef günleri, kasetçaların başında diss takipleri, duyumlar, kimin kime laf soktuğu derken, biz de yanında cepken sallıyor, "ooo" ları peşi sıra diziyorduk. Şimdi "beef" derken dürümü mü sandık sanmasına, ama işin içinden yine de bir haklı çıkartma peşindeyiz. Çünkü bizim için mesele sadece zıvanadan çıkan söz düellosu değil, kime "hakkını helal et" diyeceğimizin kıstası. Dönsün şimdi plaklar, kime destek çıkacağız, o diss'in içeriği, biçimi, haklılık düzeyiyle tarafsız gibi görünüp, aslında bir tarafta duralım. Fakat unutmayalım, bütün bu tartışmaların gerisinde, müziğin ötesinde bir gerçek var; en sonunda kütüphaneye döndüğümüzde, yazarlar da tıpkı sanatçılar gibi bir çerçeveye sıkışıp, kendi "haklılık algısı" ve "argümanların mantıksallığı"na göre tercihler yapıyor. Ah, hayat, sen ne karmaşık bir "diss battle" sın, değil mi? (bkz: sosyal kimlik teorisi)