Türk rap camiasında bazı sanatçılar yenilikçi akımlara kapalı ve kendi ekollerine fazlasıyla bağlı kalmakta, bu da tarzların homojenleşmesine ve yenilikten uzak, tekrara düşen eserlerin ortaya çıkmasına yol açıyor. Ayrıca, farklı tarzların temsilcileri arasında gereksiz rekabet ve saygısızlık, birlikte büyüme ve olgunlaşma şansını engelleyebiliyor. Bu durum, genel anlamda kültür endüstrisindeki "authenticity" (özgünlük) ve "cultural capital" (kültürel sermaye) kavramları ile açıklanabilir, zira sanatçılar hem özgün işler yapma baskısıyla hem de geniş kitlelere ulaşma arzusuyla karşı karşıya kalmaktadırlar. (bkz: kültürel sermaye)