bunca gelişmeye rağmen hala (belki de bir korkuyla) ai'nin potansiyeline bok atanları gördükçe 20. yüzyılın başlarında artık alınabilecek bir patent kalmadı diyen ünlü düşünürü yad ediyorum.

10-15 seneye kadar yapay zeka değil rapçilerden daha iyi şarkı yapmak; bach'dan tut beethoven'a dek tüm virtüözlerin toplanıp ömrünü adasa altından kalkamayacağı eserleri milisaniyeler içinde çıkartacak. bunlara tolkien'ın yazamayacağı fantastiklikte klip kurguları yazılacak, nolan'dan bin tane daha olsa çekmenin hiçbirinin aklına bile gelmeyeceği perspektiflerle kliplendirilerek bizlere izletilecek. biz de dünyanın evrenin merkezinde olmadığını, binaenaleyh dünyanın salt bizim galaksimizde bile toz tanesi kadar yer tutmadığını öğrendiğimizde olduğu gibi ikinci bir duygusal darbeyle karşılaşacağız.

insanlık olarak sonumuzun geleceğini o denli tekrarladık ki olay kendini gerçekleştiren kehanete dönüştü. şair, doktor, yazılımcı, amele her neysen yerin aklın hayalinin almayacağı şekilde doldurulacak, taklit edilemez sandığın tüm o insancıllıkla, duygularla, maneviyatla, hissiyatlarla ve bizi makinelerden ayıran her şeyle birlikte.