Yağışlı bir sonbahar gününde cam kenarından dışarıyı izlerken içtiğiniz kahvenin buğusu bu albüm. Burun deliklerinize dokunduğu anda hissettiğiniz o sıcaklık hissidir bu albüm. Çocukluğunuzda taş dolu o toprak sahada kan ter içinde kalarak tekmelediğiniz o topu hatırlattı, sobalı evde sobaya döktüğünüz o kolonyayı hatırlattı, halıda boyuna sürülen arabayı anlattı. Hep istediği şeyi anlattı kısacası. Seveni de sevmeyeni de gitti o zamanlara, o derin nostaljilerde kayboldu. İşte Kayra tam olarak budur.

Fıstık gibi, bal gibi bir albüm.