kafamda sürekli bu şarkı dönmeye başlamıştı.

haziran ayının ikinci yarısı final dönemiydi. sabahlamak istemiştim ancak her zaman olduğu gibi art arda iki büyük kupa acı kahve içmeme karşın yine gece 2'de uyuyakalmıştım. hayatım boyunca gece ders çalışmayı hiç becerememiştim. sabah erken vakitte fakülteye gittim. saat 7 civarıydı. bir arkadaşımı gördüm. benim gibi son dakika notlara asılmak ve tabii ki yer tutmak(!) için erken gelmişti. aynı dersi görmemize rağmen bizim gruptaki hocalardan ikisi emekli olunca onlardan soru gelmeyeceğini haber almıştık. ancak bizim öteki elemanın öyle bir şansı yoktu, ders aynı ama hocalar farklıydı; ondan ötürü şansına küfredip duruyordu. istanbul'un merkezinde iki amele sabahın köründe ders çalıştığımızı sanıyorduk. uykusuzluktan gözlerimin acısını hissedebiliyordum. haydi oğlum son kez daha diyip içimden kendimi motive etmeye çalışıyordum.

ve nedense bu şarkı kafamda aralıksız dönüyordu.