yeniye, popüler olana karşı ön yargılarımı kıralı çok oldu. insan belli bir yaştan sonra anlıyor ki bütün bu kargaşa fazlaca yersiz ve o farkındalık anından sonra duyularına değen her şeyden keyif devşirmek istiyor aynı insan.

lan bunu mu dinliyorsun puhahah duyumları alıyorum(daha ofansifleri de geliyor tabiki). bilmem lvbelc5 dinlemek bir noktaya kadar keyif veriyor bana(evet bir noktaya kadar lol), bazen aptal bir lirik duymak bile istiyor yine aynı insan.

yaşamlarımız değişiyor hep de geriye gidiyor. aldığımız keyifler azalıyor. o yüzden bunu değerli buluyorum kendi adıma.

fakat bu entropi içinde değişmeyen insanın anıları, kodları, deneyimleri oluyor. alelade bir sokakta yürürken duyduğun alelade bir koku seni 20 sene önceki bir banka nasıl götürüyorsa bu şarkı da öyle oldu benim için.

90 bpm bir beat ve üzerine scratch duyduğumda bambaşka bir his bürüyor içimi. hassssiktir lan ordan yalanç diyenlere diyecek laf sayım = 0.

İlk kulağıma değen ritimlerde ne hissettiysem hala aynı şeyleri aynı hevesle hissediyorum. içimdeki hip-hop ateşine şöyle iki yel vuruyor tüm bu tantanada iyi hissediyorum. beni böyle iyi hissettirdiğin için bile sana deli minnettarım kayra abim.

Akşam konserde bir ankaralı olarak ağlayarak albümüne eşlik edeceğim.

şarkı için tanıma gelirsek : muhteşem.

hislerimi siz dostlarımla paylaşmak istedim. dilerseniz özelden bana hakaret edebilirsiniz burada duygusallığa yer yok mf diyerek. bunlara açığım.
tşk. kamç.