sandın yerinde buldun kendini sandın ütopyada
sardın sarpa zamana her şeyi olmayan bir distopya
yokluktu hiç elde kalan var bir tek koca; berhavada
enkazın altındaydı tüm umutlar kazmak ister kendi cenazesini istemeden herkes (yo!)
çabaladı oldu sonra elinde vardı nasırlı elde dua
kaldı yanımda tek allahım ve olmayan silgimin yanında kalemim(yok!)
bol pantalonlara kaldı içimden kopan sararan bu sararmış beyaz gülüm
güllerdi güzel kokan sonradan etkisini kaybetti (ya!)
ağzımdan çıkan kelimeler zihnimden kara bir parça çıkmaz yatar ininde bu büyük hesaplaşma
noksandı olmasaydı hatalar arındı hepsi birer birer kalemimle yaşandı
hepsini yoksaydım yok sandım bir an afalladık
altındandı kalbin balçıkta çıkardın yerin dibine kadar düşmüş parlak günyüzü
yüzleri bakardı kara bu bulutlara yağmurun ertesi
savaşmakta içimdeki iyilikten doğma kötülük kırması
patlamasın size, patlatmaktalar elimdeki kör bu kor tetik
körelmiş ucu bu namlunun çıkmakta barutun ruhu
iyilikten soğumuş bu ısınan tüm bilekler
kanla yaşamış korla doğmuş tüm bebekleri
atıldık kenara bu tümden yazılan şiirlerden nevailer
nezir yazmaya çabaladı zihin ama aydınlıklar geç gelir
bıraktık bırakılanlara altın parçaları elmaslardan
bedenim doğacak bu küllerinden küller ağır gelir kor ateşten hesap sorar
asır geçti ruhumdan doğdu tekrardan bir gün aldı parçaladı bu günleri beyim
neden oldu tüm bunlar mutlu olmak için diye bağıracak kesin!
maddelere bağlıydı hayatın devamı enzimden bağımsız artık bu beyin