hayat öyle bir kabus ki, uyanmak isteseniz de uyanamıyorsunuz. insanların kahpeliğini tattıkça paranoyaklaşıyorsunuz. evet, kurumayan sulu boya gibi, dokundukça dağılıyor. sağda solda atıp tutuyoruz her zaman "sigarayı bırakırım nedir ki, o kıza yol verdim zaten" öyle olmuyor işte. bırakamıyorsunuz. her düştüğünde çıkarsın o uçurumun tepesine, her seferinde dönersin bir şekilde geri. hayat devam ediyor çünkü. 26 yaşıma geldim. hala olgunlaşamadım. biraz da kamburlaştım. çünkü avuçlarımdaki boşluk o kadar ağırlaştı ki, omuzlarım taşımakta güçlük çekiyor. ülkenin yarısını gezdim. her gittiğim şehirde beni orada tutacak bir neden buldum. giderken hep bir parçamı bıraktım. canım yandı. ve sen acı çekerken herkes der ki "bu bir süreç, geçecek. zaman her şeyin ilacı" öyle ilacın amına koyayım. her şeyi siktir edersin. ne bir ev, ne bir araba, hepsi dünya malı. kiralık yaşıyorum. borç takarak geçiniyorum. köpek gibi içiyorum. tanımadığım evlerde buluyorum kendimi. tanımadığım kadınlarla beraber oluyorum. her şey günlük... her şey anlık... çünkü bir serseriyim ve böyle iyi!