ve evet, uzun süredir aklımda olan bu başlığı sonunda açabildim. öncelikle herkese iyi forumlar arkadaşlar. lütfen bu entry süresince sakinliğinizi korumaya özen gösterin. sagopanın bu platformun allahı olduğunu biliyorum, o yüzden olabildiğince tolerans gösterilir bir şekilde yazmaya çalışacağım.

rap dinlemeye arkadaş önerisi bir kaç parça ile başlamıştım, yaşımın küçüklüğü ve oturmuş herhangi bir müzik zevkimin olmaması sebebiyle kısa sürede bu müziğe ilgim acayip derecede arttı ve teker teker emsilerin diskografilerine girmeye başladım. bir kaç isimde takılı kalmış ve adeta fanı olmuştum o yaşlarda. duygusal müziklere sert sözleriyle sansar salvo, kendine has vokal kullanımı ile şehinşah ve gazapizm. şehinşah ve gazapizmin konu bağlamında bi' önemi yok gerçi, burada sansar fanlığım üzerinden ilerleyeceğim.

hepinizin ya da büyük çoğunuzun geçirdiği bir dönem vardır; bu bokun sidik yarışı kısmına çok bi skm varmış gibi ilgi göstermek. aranızda hala dissleri karşılaştıran, freestyle turnuvalarına özlem duyan olabilir; saygı duyarım fakat bana gerçekten komik geliyor bunların bir çoğu. -sözlükte altını çizmek özelliği olsa altını çizerdim: bir çoğu-

sansar salvo denince ilk akla gelen şeylerden biri pek tabii ki sagopa kavgası. o zamanlar "sansar ne skti sagoyu" diye dolaşan bi' velettim. bunda disslerin yanı sıra, sagopanın pek de rapimsi olmayan nağmeli tarzının, sansara göre nispeten daha popüler olmasının (ehe ehe ehe, ne kadar kuulmuşum görebiliyorsunuz) ve bir kaç farklı faktörün de etkisi vardı. ve sonuç olarak, ben bir sagopa haterıydım. kendini piyasadan soyutlaması ve egolu tavırları nedeniyle zaten rap dinleyen büyük bir kesim benle aynı fikirdeydi, rapçi falan değildi sago. fuat rapti, ceza rapti, ama o değildi. sorulduğunda da kendisine, ben rap değil sagopa kajmer müziği yapıyorum demişti. beyefendiye bak, sanki bana beethoven aq. bir de yıllarca dinden prim kasması, cübbeliyle takılması, akp kitlesine yanlamasının üstüne çıkıp "allahım yok" demesi yok mu! omurgasızlığın ete kemiğe bürünmüş haliydi bu adam. neyse

yıllarım bu müzikle geçti, çok şey öğrendim bu müzikten; çağrı sinci anlattı dinledim, 90bpm anlattı dinledim. nispeten biraz daha içi dolu şeyler dinlemeye başlamıştım. daha önce de belirttiğim gibi, bu müziğin magazinine kavgasına da tahammülüm kalmamıştı artık. sadece içi dolu şeyler dinlemek istiyordum. sagopa haterlığım da kalmamıştı. rap diniyorum dediğim zaman, lirikal şeyler çok seviyorum dediğim zaman insanlar "aa, sagonun sözleri çok iyi ya" dediklerinde "dinlemiyorum ben, pek bana hitap etmiyor" demeye başlamıştım. sago rap değil cart curt falan, ne gerek var. hem zaten kim bu müziğin sınırlarını çizmiş ki, adam istediği gibi nağmesini de yapar, istediği flowu da kullanır yani, de mi? kişisel hayatıyla alakalı olan şeylere de yaşın getirdiği nispeten olgunlukla saygı duymaya başlamıştım.

ama olmuyordu, hala sago dinlemiyordum. zaten dinlemek, dinlemeye başlama gibi bir isteğim de yoktu. arada bir rastgele bir parçasını açıp otuz saniye falan kulak kabartırdım, belki hoşuma gider, belki ucundan da olsa bu adamın müziğiyle bağ kurabilirim diye. olmuyordu. şimdi diyeceksiniz, dinleme bilader, siktir et diye. haklısınız, ben de diyorum aynısını kendime. ancak sözlükte, türkçe rapteki en bilinçli kitlenin, daha doğru bir tabirle, benim dinlediğim müziklerin dinleyicilerinin toplandığı ve tartışılabildiği tek platformun bu kadar sagopa sevmesi beni biraz rahatsız ediyor. rahatsız ediyor derken, ben niye sagopa dinlemiyorum, ben niye üstadın o mükemmel lirikleri arasında kaybolamıyorum, ben niye deli gibi sonraki projelerinin yolunu gözlemiyorum? niye efendiler, niye? reva mı bana bu çile...