sagopa kajmer'in sözlerini en açık şekiyle ifade ettiği şarkısıdır. genelde üstü kapalı bir şekilde yapıyor. çok eski bir şarkı olmasına rağmen hala günümüze ışık tutmaktadır ve günümüzde yaşadığımız olaylarla örtüşmektedir. bu sagopa kajmer'in başarısı mıdır? yoksa türkiye'nin sürekli yerinde sayıyor oluşu mudur?

halen sokaklar ıssız, halen para peşinde eli bıçaklılar, halen geceleri silah sesleri yükseliyor şehirlerden, halen gazetelerde katledilen insanları okuyoruz, halen mafyaların kahramanlaştırılmasını izliyoruz (yakın geçmişten sedat peker örneğini verebilirim), halen bir çok mekan belirsiz isimlere haraç veriyor, halen evlerimizin önünde madde bağımlıları, alkolikler kol geziyor. polis? polis halen etkisiz. halen güvenliğimiz yok. halen olanı biteni sırıta sırıta izleyen bir halk var, halen dağdan inme ayılara vize veriliyor (hatta vatandaşlık veriliyor), halen siyasiler (iktidar) ormanları yakıyor, doğamızı katlediyor ve yerine otel dikiyorlar, ses çıkardığımız zaman özür için dilekçe değil mahkeme kağıdı veriyorlar.. halen elimizden bugünümüzü alıyorlar, halen kimliğimizden utanıyoruz, halen on'un dokuz'u psikopat, hangimiz bakir kalabildi? hepimizin kıçında hayatın cinsel uvzu. halen hepimiz her an ölecekmişiz gibi stresle yaşıyoruz. halen kalbimiz sıkışıyor...

çok şey anlatıyor bu şarkı. gözlerimin sessiz yalvarışlarıyla, ağzımdan dökemediğim cümleler içiin şimdi bir sigara yakıyorum, derdim duman olsun...