abartmiyorum ceza'nin son 10 yilda soyledigi en iyi parca olabilir.

demek ki neymis? ceza dolu dolu yazmak istediginde parcaliyormus. bana cezayi ceza yapan sarkilarini hatirlatti. ceza eskiden cok daha yirtici ve saglam parcalar yapiyordu. ta ki maddi anlamda bir refaha erinceye kadar. bunu yasamasi cok normal, hayatla mucadelesi bitti, parcalarindaki dinleyenlerine dokundugu noktalar da bi o kadar azaldi, burada ceza'nin babasini kaybetmesinin ertesinde bu sarkinin cikmasi ve bir empati kurmasi olayi baska boyuta tasimis.

vio'da oyle bir seye vesile olmus ki, cocuk yarim yamalak kayitlariyla ceza'ya guzel parca nasil yapilir onu hatirlatmis resmen.

duygu dolu, dolu dolu bir parca.