legal bir uyuşturucu. hepimizin evinde bir veya birden çok bulunur.
hani bazıları, " ahh doksanlarda yaşamalıydım, seksenlerde doğmalıydım, cumhuriyetin ilk dönemlerinde genç olmak vardı " gibisinden sikik sikik konuşurlar ya... benim milenyumdan sonra gelen zaman diliminde en tereddütte bırakan şey internet oldu. yani daha doğrusu sosyal medyanın gelişmesi. ben doksanlarda gençliğimi tamamlamayı sırf internet olmadığı için isterdim.
abi şimdi düşünün. elli yaşında adamlar on dört yaşındaki kızlarla mesajlaşıyor. yuvalar dağılıyor, uyuşturucu alışverişi yapılıyor. bunlar en kötü yönleri facebook un.
ama en berbat yanı, daha doğrusu bu üstte saydıklarımı yaratan şey, internetin, daha çok facebook un bize yepyeni bir dünya yaratması ve bize farklı kimliklerle yaşayabilme imkanı sunması.
egomuzu şişiriyor facebook. siz internet kullanmadığınız zamanlarda insanlardan iddaalı söz duyuyor muydunuz ? nadir... ama şimdi facebookta da, normalde de herkes çok iddaalı. ve bunun kaynağı da yine internet.
ya gandhi gibi teknoloji karşıtı değilim ama cidden teknoloji ve internetin her türlüsü bizi asimile ediyor.
internette az zaman geçirmeye çalışıyorum. facebook u sadece arkadaşlarımla konuşmak için kullanıyorum. ama yine o egoist karıların poz kesmelerini gördükçe uyuz oluyorum.
lan senden sınavda kopya isteyen karı sanki tüm ulusa seslenir gibi iki üç iddaalı cümle ediyor sonra da " hayırlı cumalar arkadaşlar " diyor.
ulan köy camiisinin mikrofonu mu o elindeki klavye ? kime sesleniyorsun yavşak ?
sabaha kadar bir öykü kitabı olabilecek kadar uzun şeyler yazabilirim. daha unuttuğum bir çok şey var.
ama özetle, internet, daha çok facebook bizi asimile ediyor. açıkçası ben bir şeyi geç öğrenmeyi, arkadaşlarımdan duymayı özledim.
ama facebook ve twitter anasayfam bana bu izni vermiyor. lan birinden " x ölmüş abi duydun mu " lafını o haberi görmeden, okumadan önce duyamıyorum...
çünkü hemen o kişinin üstünden hem sözlüklerde hem sosyal medyada prim yapılmaya çalışılıyor.
her birimiz birbirimizin ne bok olduğunu biliyoruz ama bilmiyormuş gibi davranıyoruz facebookta.
fenerbahçe bize altı attığı zamanın ertesi günü sabah öğrenmiştim mesela o durumu. okuldaydık, maçı izleyememiştim akşam, " kaç kaç bitti lan " " altı sıfır " deyince hassiktir dediğimi, taşak geçtiklerini düşündüğümü hatırlıyorum.
ama daha geçen ay brezilya yedi yediğinde daha ilk yarıda capsler yapılmaya başlanmıştı.
ya, it gibi de kullanıyorum sosyal medya ve interneti ama açıkçası kullanmamayı, ya da daha az kullanmayı isterdim.
hani bazıları, " ahh doksanlarda yaşamalıydım, seksenlerde doğmalıydım, cumhuriyetin ilk dönemlerinde genç olmak vardı " gibisinden sikik sikik konuşurlar ya... benim milenyumdan sonra gelen zaman diliminde en tereddütte bırakan şey internet oldu. yani daha doğrusu sosyal medyanın gelişmesi. ben doksanlarda gençliğimi tamamlamayı sırf internet olmadığı için isterdim.
abi şimdi düşünün. elli yaşında adamlar on dört yaşındaki kızlarla mesajlaşıyor. yuvalar dağılıyor, uyuşturucu alışverişi yapılıyor. bunlar en kötü yönleri facebook un.
ama en berbat yanı, daha doğrusu bu üstte saydıklarımı yaratan şey, internetin, daha çok facebook un bize yepyeni bir dünya yaratması ve bize farklı kimliklerle yaşayabilme imkanı sunması.
egomuzu şişiriyor facebook. siz internet kullanmadığınız zamanlarda insanlardan iddaalı söz duyuyor muydunuz ? nadir... ama şimdi facebookta da, normalde de herkes çok iddaalı. ve bunun kaynağı da yine internet.
ya gandhi gibi teknoloji karşıtı değilim ama cidden teknoloji ve internetin her türlüsü bizi asimile ediyor.
internette az zaman geçirmeye çalışıyorum. facebook u sadece arkadaşlarımla konuşmak için kullanıyorum. ama yine o egoist karıların poz kesmelerini gördükçe uyuz oluyorum.
lan senden sınavda kopya isteyen karı sanki tüm ulusa seslenir gibi iki üç iddaalı cümle ediyor sonra da " hayırlı cumalar arkadaşlar " diyor.
ulan köy camiisinin mikrofonu mu o elindeki klavye ? kime sesleniyorsun yavşak ?
sabaha kadar bir öykü kitabı olabilecek kadar uzun şeyler yazabilirim. daha unuttuğum bir çok şey var.
ama özetle, internet, daha çok facebook bizi asimile ediyor. açıkçası ben bir şeyi geç öğrenmeyi, arkadaşlarımdan duymayı özledim.
ama facebook ve twitter anasayfam bana bu izni vermiyor. lan birinden " x ölmüş abi duydun mu " lafını o haberi görmeden, okumadan önce duyamıyorum...
çünkü hemen o kişinin üstünden hem sözlüklerde hem sosyal medyada prim yapılmaya çalışılıyor.
her birimiz birbirimizin ne bok olduğunu biliyoruz ama bilmiyormuş gibi davranıyoruz facebookta.
fenerbahçe bize altı attığı zamanın ertesi günü sabah öğrenmiştim mesela o durumu. okuldaydık, maçı izleyememiştim akşam, " kaç kaç bitti lan " " altı sıfır " deyince hassiktir dediğimi, taşak geçtiklerini düşündüğümü hatırlıyorum.
ama daha geçen ay brezilya yedi yediğinde daha ilk yarıda capsler yapılmaya başlanmıştı.
ya, it gibi de kullanıyorum sosyal medya ve interneti ama açıkçası kullanmamayı, ya da daha az kullanmayı isterdim.
