baneva'nın manifestoru hakkında, genel olarak sözlükte beğenilmemişti. baneva suratımıza suratımıza flow tekniği püskürttü fakat albümde hiç düet olmamasından mı, baneva'nın okuyuşundan mı bilemiyorum, dinlerken bir tık yoruyor. ilk üç şarkısı mükemmeldir yine de, senenin en iyi 10 şarkısından playlist yapacak olsam ilk üçünü düşünmeden koyarım.
kron1k hakkında, klasik no.1 ancak liriklerde ve okuyuş tarzında senelerin olgunluğu hissediliyor. büyük çoğunluk gibi ilk çıktığında ben de övdüm. ahiyan düetinde keşke ahiyan verse girmeseydi demiştim, lafımın arkasındayım. çıktığından beri dinlediğim bir parça, ahiyanın vörsü hala irite geliyor. ama albümdeki iki kusurdan biri bu. diğeri de, no.1 sırf albümü uzun tutmak için parça eklemiş gibi geldi. mavi dolunay ve trip gangi ayrı yayınlasaydı keşke, albümün atmosferini bozuyor kanaatimce.
kendini bul hakkındaki kısa ve öz yorumum, en iyi parçalar solo parçalar ve saçma bir şekilde albüm full düet. yine de konukların çok değerli emsiler olması hasebiyle iyidir diyoruz. lansman konserine gidememenin üzüntüsünü hâla yaşıyorum.
umut hakkında etraflıca yorum yapamam çünkü üstteki albümleri dinlediğim gibi dinlemedim. genel olarak şanışer'in tarzını pek sevmediğim için aklımda kalan şarkı yok fakat ilk çıktığında döndürdüğüm birkaç şarkı vardı. alıcısına iyidir diyelim.
p.i.ç'i dinlerken bu ne amına koyım demekten kendimi alamadım. protest olmaya çalışmış da sözler çok çiğ kalmış gibi sanki ya. yarısında kapattım zaten albümü. biraz daha şans versem belki kulağa daha iyi gelirdi ama yine de zannetmiyorum, neyse.
velhasıl kelam, kron1k ya da kendini bul'dur.