maalesef günümüzde özellikle popüler kültürde önümüze hazır konulan birtakım "ürün"ler kolay tüketilir,yapay imajların şişirilmesinin bir sonucu. ve insanlar özellikle ekonomik ve sosyal uçurumun giderek derinleştiği bizimki gibi ülkelerde hayatını kazanmaya kafa patlatmaktan fırsat bulup gerçekten yaptığı müzikte,filmde vs. birşeyler anlatma,kendi yaratıcılığını erdemli şekilde kullanma çabasındaki insanları bulup onlara ekstra bir zaman ayırmaya zahmet etmeyi tercih etmeme eğiliminde çoğunlukla.(belki de başka yerlerde de durum böyle)bunun yerine,billymizi diliyor'un yazdığı güzel entryde örneklendirdiği,en kolay şekilde çeşitli platformlarda öne koyulan popüler kültürün sosuyla makyajlanan,görsel ve işitsel olarak anlama,düşünme çabasını pek de gerektirmeyen(böyle bir niyeti de genellikle olmayan) ve çoğunlukla en ilkel duyguları (öfke,haz,neşe,zevk) dışa vurma araçları olan ürünler alıcı buluyor.

eğitim ve entelektüellik anlamında yıllar geçtikçe daha bilinçli olarak geriye götürülmüş ve refah seviyesi dibi görmüş bir toplumda bu tarz örnekler elbette azımsanmayacak ölçüde tüketilmeye devam edecek,etmesi kaçınılmaz. yani bunlar sistemin çalışma mekanizmasının ürettiği etkiler,bir sonuç. pisliğe batmış bir coğrafya'nın içinde boku yemiş dünya'nın boktanlığına kafa yormak yerine, kendine özel sanal bir dünyevi zevkler bahçesi yaratmak ve oranın bir parçası olmak kulağa daha cazip ve rahatlatıcı gelmiyor mu?

peki en baştaki yazıda olan önermedeki gibi bundan kaçınılması mümkün mü? buradaki çoğunluk insan açısından elbette bunu bir derece söyleyebiliriz.sonuçta dinlediklerini sorgulayan,en kabul görmüş kişileri,kavramları derinlemesine tartışabilen,eleştirebilen ve bizzat üretim de yapan,tüm bunlara mesai ve zihinsel enerjisini harcayabilen azımsanmayacak bir insan topluluğu var burada.sadece ciddi eleştiri manasında da değil. bu sözlükte en üst noktalarda gözüken isimler mizah konusu yapılabiliyor çok kere. birilerinin neredeyse kutsallaştırdıklarını kimi zaman çok zekice espriler ile yüksek katlarda gibi konumlanmış oldukları noktadan yer seviyesine,halkın arasına iniyor böylece.ve sonuç olarak internet ortamında oluşturulan ortak dil ile herkesin eşitlendiği bir ortam meydana geliyor. genel anlamda internetin olumlu gözüken taraflarından biri bu kuşkusuz.

ancak, bolsözlükteki kitle ülkenin genelini birebir temsil ediyor mudur? pek sanmam.isteyen istediği şeyi satın alır(ya da istediğini sandığını) çok tüketmenin,zenginliğin ve küçük çapta da olsa ünlülüğün kutsandığı.iletişimin müthiş bir hıza ulaştığı bir zamanda teoriden çıkıp pratiğe dönüşmek üzere olan bir olgu olarak olarak internetin kendisinin bizzat yeni bir evrene dönüşmesi için de ciddi adımlar atılıyor(bkz: metaverse) haliyle düzenli şekilde bege dinleyen ve öven insanlar olması da garip gelmiyor. kendi evreninin tanrısı olmak bir çok kişi için cazip gelebilir. özellikle aşırı lüksün de sefaletin de en grotesk hali ile gözümüzün önünde her saniye rengarenk cirit attığı böyle trajıkomik bir dönemde.çakal diye biri çıkıp kendi evreninin müzik tanrısı neden olmasın? eğer kendisine müritler de bulabiliyorsa ne âla...

siyasetçilerin nasıl iktidara geldiğini ve bir ürün gibi nasıl pazarladıklarını da görüyoruz.gerçekte halk için pek de olumlu bir şey yapmasa da kendini halk kahramanı olarak yıllardır başarılı şekilde bir ticari ürün gibi sunan kişiler.evet anladınız siz onu. herkesin kendi propagandasını yaptığı,kendini meta olarak pazarladığı çıldırmış bir çağın ara geçiş formlarıyız belki de sadece,bir tür denekler ordusu. veya matrix'in ilkel sürümleri.

edit:imla