gerçekten mükemmel bir beat'e sahiptir.ceza'da bu pas'ı defalarca olduğu gibi 90'a takmıştır elbette..

bir beton kente dönmüş,heryerin yerin inşaat alanı olduğu başta istanbul olmak üzere yeşil alanların talan edildiği ama buna karşın öğrencilerin barınacak doğru düzgün yurt,ev bulamadığı bir ülkede bu tarz güncelliğini yitirmeyen meselelerin ele alındığı şarkıların daha fazla değeri bilinmeli.

nakaratdaki vokal müzik uyumu şahanedir,adeta mesajlarını çivi gibi çakar dinlerken
yer yer dağıldığı kısımlar olsa da her vörste de vurucu cümleler yerleştirmeyi bilmiştir bu eserde.

ayrıca belki de benim de hayatımın yüzde 98'inin geçtiği şehre dair vurguları + genel protest ,agresif tavrına karşın bir tür kaderi kabullenmişlik ve melankolik duygu da barındırmasından ötürü albümde bana ekstra etkileyici gelen işlerden olmuştur her zaman.

"sokaklar hem cehennem, hem de cennet olabilir mi?
bilmem, ancak metafiziksel ihtilal var.
doğdum hep duvardı, büyüdüm hâlâ daha duvar var.
her gün kavga gördüm; kiminde korku, kiminde kanlar
gerçek gecekondular mı yoksa şu mezarlar?
nazarlı bakmış gözler bence hep yalandan ağlar."