bazen ofisten eve yürüyerek dönüyorum. küçükköy'de çingene ve aşiret kavgaları arasında, kulağıma taktım kulaklığımı. sol kulağımda çağrı sinci, sağ kulağımda trafikten vuran korna sesleri. sonra bebek şarkısı çalmaya başladı. o efsane sözü söyledi çağrı abi.

Bebek, büyüdüğünde iki seçenek olcak:
Ya sokaklarda çürüyeceksin, bu yetenek sormaz;
Ya okuyacaksın hakkın için en asil biçimde
Devrim, şehre senin gri kenar mahallenden doğcak

dayanamadım ara sokakta oturup yaktım sigaramı, titreyerek. ne adaletsizlik doğduğun yeri seçememek. ne adaletsizlik doğuştan aynı şartlarla başlayamamak. ne adaletsizlik sıfırdan başlamak her şeye. ne büyük adaletsizlik bu koca dünyada yaşamak.
ve sen ne büyük adamsın çağrı abi, bunu en güzel anlatan sanatçısın. hani lobotomi yaptılar ya jack nicholson'a, aynı öyleyim bugün. henüz ölmedim fakat, yalnız ihtiyacım var gibi küçük bi tılsıma.