konsept albümlerin geneli tutmuyor. ben, ayıla bayıla dinliyorum bu işleri. jonathan livingston mesela, ilk dinlediğimde ergen bile değildim, hayatımda yer etti. hayalet ıslığı, depresyonumda ikra'nın uğursuz'uyla kombinleyip daha da dibe batardım, modum yüksekken dinleyemem o yüzden. 90bpm albümlerini, günlerce sıkılmadan dinlerim.

bu tür işler, arkada çalmıyor. biraz üstünde durmak gerekiyor. fakat insanlar müziği kafa dağıtmak için dinliyor; gündemin yoğunluğu, ülkenin stresi, gelecek kaygısı buna pek izin vermiyor.

sonuç olarak, konsept albüm dinlemek bile sınıfsal. gün gelecek unkapanı'nı, kafa dağıtmak insanlar tekmeleyecek.