güncel müzik normlarını yakalayamayan, ürettiği stilde takılı kalmış, umarsız bir bencillikle dünyanın kendi eksenine göre dönmesini talep eden, son kullanma tarihinin üzerinden 4 yıl geçmiş bir kafatası taşıyan kültür bekçilerinin hello kitty kurdelesi rengindeki sinsi yalanıdır efendim.

yok öyle bir dünya.

esasen, rap müzik için kemik kitle yaratma sürecinde dinleyicilerde aidiyet duygusu yaratabilme adına "rap duruştur, para için yapılmaz" gibi geyiklerin türetilip dilden dile dolaştırılması sebebiyle uzun süre rap müzikten para kazanma konusu türk dinleyiciler arasında bir tabu haline getirildi. baştan sona cam gibi bir paradoks yaratan bu durum günümüzde listelerde yer alamadığı için müziğine özeleştiri yapmak yerine daha kolay yolu; yeniliği eleştirmeyi seçen müzisyenlerin de uğrak ego mastürbasyonu aracı olmuş durumda.

dünya üzerinde emek harcanıp üretilen soyut-somut her şey için bir değer karşılığı mevcutken müziği -veya sanatı- teletabilerin birbirlerine duyduğu sevgi gibi karşılıksız bir konuma indirgemek ilk önce kişinin emeğine, sonrasında dinleyenin algısına ve nihayetinde müziğin-veya sanatın- kendisine bir hakarettir.

müziğin maddi veya manevi bir karşılığı olamayacağını iddia etmek en hafif tabirle dümenciliktir.

bu "maddi kaygı" tartışması her alternatif kültürde rastlayabileceğiniz, yılların geyiği haline gelmiş bir klasik. fakat, dünya maalesef bu iyimserliği taşıyabileceğimiz kadar centilmen bir mekan değil. sike sike para kazanmak durumundasınız. paranın pul olduğu bu zamanda para kazanmanın gerekliliğini detaylıca açıklamak abes olur değil mi?
bu bir şart.

elbette maddi kaygılar taşımayan müzik yapmak, bir duruş sahibi olmak takdir edilesi bir durum. ancak bu iddiada olup, güncel sound kullanmak, yükselmekte olan iki youtube kanalının kitlelerini büyütmek için güçlerini birleştirip ortak video yapmaları gibi, az dinlenen 10 adam bir araya gelerek yapılan toplu parçalarda youtube trendlerini hedeflerken diğer yandan "rapi para için yapmıyoruz" temasında söz yazmak en hafif tabirle kurnazlıktır.

para için rap yapıyorsunuz ancak rapiniz para etmiyor olabilir. bu o "bebeler" diyerek aşağılamaya çalıştığınız, sizden 10-15 yaş küçük olduğu halde piyasayı avcunun içine alan genç müzisyenlerin suçu değil. onlar bu çağın gereklerini yapıyorlar. yeraltı olmak, duruş sahibi olmak, ruhani veya ideolojik bir amaç uğruna müzik yapmak tamamen bir tercihtir. ana akım müzik yapmayı tercih etmek kadar doğaldır. ayrıca sizden daha samimi bir şekilde maddi kaygı gütmeden, sevdiği müziğe odaklanarak çalışan bir çok bebe dediğiniz yaşta genç müzisyen mevcut ve sizin gibi rap'i biggie'nin cennetine girmek için yapan yüce şahsiyetlerin bu gençlere kulak verip, destek olduğuna da pek şahit olamadık.

üstelik "bebe" olmakla eleştirdiğiniz çocukların yaşındayken siz de aynı o bebeler gibi bu işi kovalıyor ve "büyük isimlerden yardım alamamaktan" şikayet ediyordunuz. bugün geldiğimiz noktada bebe diyerek aşağılamaya çalıştığınız genç müzisyenler sağa sola ihtiyaç duymadan, ağlayıp sızlanmak yerine sadece müziğine odaklanarak listelere girebileceği inancında.

derdiniz rap değil, derdiniz egonuz. senelerce uğraşıp bu işten para kazanamadığınız için kendinizi kötü hissediyorsunuz. ben listelerle kanlı bıçaklı eski bir rapçinin kendi yağında gayet rahat bir şekilde kavrulduğunu gördüm. iyi kötü herkese akıyor bir şeyler bu piyasada, birbirimizi kandırmayalım.

ancak "uzi deli gibi para kesiyor, biz üç beş kuruşa tamah ediyoruz" kıskançlığından çıkamadığınız için hala 15 yıl önce yapılan geyikleri yaparak insanları kendinizden soğutuyorsunuz. bu muhabbeti artık eski dinleyicileriniz dahi çekemiyor, çiğ kalıyorsunuz.

komik oluyor zira.

müzik yapın sadece. olması gerektiği gibi: en iyi yaptığınız işi hiç bir kaygı gütmeden, en derinde hissettiğiniz tarzda müzik yapın. samimiyet taşıyan gerçekçi bir müzik ürününün eninde sonunda hak ettiği değeri göreceğine inanıyorum.

bu içi boş söylemlerle varacağınız tek nokta daha derinden hayıflanmak olacak, gerek yok. yıkamayacağınız şeylerle savaşmayın.