schoolboy q'nun en iyi albümü. çoğunlukla underrated olduğunu düşünüyorum, gerçekten içinde şahane parçalar var. kendisini ilk kez bu albümde dinlemiş ve ilk günden çoğu parçayı sevip listeme atmıştım, birkaç ayda da rahatça en sevdiğim albümler arasına girdi. bu yüzden her parçaya kısa bir şeyler yazıp kendimce bir inceleme yapacağım
gangsta: mükemmel albümün mükemmel introsu, tehlike ve gerginliği iliklerinizde hissediyorsunuz. özellikle schoolboy'un kızının albüme girişi hoş; "fuck rap, my daddy a gangsta", rahatça albümün en sevdiğim parçaları arasında
los awesome ft. jay rock: son günlerde tekrar dinleyerek sevmeye başladım, ikisi de yağ gibi akıyor. beat de aşırı dolu olmasına rağmen yormuyor, en iyilerden olmasa bile gayet güzel bir parça
collard greens ft. kendrick lamar: yine los awesome gibi, hem dolu hem de iyi bir parça, kendrick de gayet iyi. buna rağmen favorilerim arasına girmez, diğerlerine göre biraz zayıf kalıyor. schoolboy'un son verse'ü de ayrıca güzel
what they want ft. 2 chainz: nakaratını çok sevmesem de dolu dolu verseler içeriyor, ikisinin de performansı gayet iyi. 2 chainz'i sevdiğim için onun verse'ü de ayrıca güzel geliyor bana
hoover street: albümün geneline kıyasla daha yorucu, yavaş ve 6 dakikalık bir parça. ilk dinlediğimde listeme almıştım ama sonra çıkardım, ona rağmen karşıma çıksa tekrar dinlerim
studio ft. bj the chicago kid: özellikle beati ve nakaratı çok seviyorum, verseler de ayrı şekilde güzel. daha çok geceleri dinlenecek bir parça
prescription oxymoron: istatistiklere göre şu ana kadar spotify'da en çok dinlediğim parça (sadece bu albüm içinde değil), şaheser. kimsenin özel bir ilgi gösterdiğini görmedim ama gerçekten bayılıyorum, 7 dakika olmasına rağmen her seferinde dinliyorum. ilk kısım hem huzur verirken hem de üzüyor, garip bir atmosferi var fazlasıyla seviyorum. albümün ismini taşıyan ikinci kısım ise çok ayrı bir şey, schoolboy sınırlarını aşıyor. hem nakaratı hem de 2 verse'ü ile belki de albümün en iyi parçası olmasını sağlıyor. hislerimi tam olarak aktaramıyorum ama albümün özeti denilenilecek parça bu, en azından görenlerin dinlemelerini/eğer dinlediyseniz de bir şans daha vermenizi öneriyorum
the purge ft. tyler the creator & kurupt: yine albümün kalanına göre zayıf bir parça, ona rağmen bir iki ay boyunca listemdeydi ve severek dinliyordum. fazla bir özelliği yok
blind threats ft. raekwon: genel temadan biraz daha farklı olsa da sevdiğim bir parça, ikisinin de performansı gayet iyi. nakaratı ayrıca hoşuma gidiyor
hell of a night: albümün en dinlenilesi parçası, beatine bir şey deme hakkım yok o kadar iyi. nakarat ve ardından girdiği deli gibi verse'leri de katınca mükemmel bir parça ortaya çıkıyor. son seste ve karanlıkta dinlerseniz çok daha hoş oluyor, öneririm
break the bank: en az prescription/oxymoron kadar iyi, yine şaheser bir parça. kendisini ayrı, klibini ayrı seviyorum ve yine bahsettiğim istatistiklere göre şu ana kadar en çok dinlediğim 2. parça. nakaratı bile schoolboy'un çoğu parçasına bin basar, sadece dinleyin
ve albümün orijinal bitiş parçası, man of the year: hell of a night tadında ama onun biraz daha zayıfı diyebilirim, buna rağmen yine çok iyi bir parça. nakaratında uçuyor, verse'lerde de onu devam ettiriyor. gerçekten bitiş için seçilebilecek en iyi parça
deluxe versiyonda ise 3 ek parça var ama hiçbirini fazla dinlemeyip sevmediğim için yorum yapmayacağım. başta da dediğim gibi schoolboy'un en iyi albümü, çok iyi bir gangsta rap örneği. eğer kendisini dinlemeye başlayacaksanız direkt olarak bu albümü öneririm, herkesin sevebileceği parçalar var. son olarak bendeki anılarını ve schoolboy'u tanımamı sağladığını hesaba katarak 5/5 puan verip kapatıyorum, onlar olmasa bile rahatça 4/5 puan verirdim sanırım
gangsta: mükemmel albümün mükemmel introsu, tehlike ve gerginliği iliklerinizde hissediyorsunuz. özellikle schoolboy'un kızının albüme girişi hoş; "fuck rap, my daddy a gangsta", rahatça albümün en sevdiğim parçaları arasında
los awesome ft. jay rock: son günlerde tekrar dinleyerek sevmeye başladım, ikisi de yağ gibi akıyor. beat de aşırı dolu olmasına rağmen yormuyor, en iyilerden olmasa bile gayet güzel bir parça
collard greens ft. kendrick lamar: yine los awesome gibi, hem dolu hem de iyi bir parça, kendrick de gayet iyi. buna rağmen favorilerim arasına girmez, diğerlerine göre biraz zayıf kalıyor. schoolboy'un son verse'ü de ayrıca güzel
what they want ft. 2 chainz: nakaratını çok sevmesem de dolu dolu verseler içeriyor, ikisinin de performansı gayet iyi. 2 chainz'i sevdiğim için onun verse'ü de ayrıca güzel geliyor bana
hoover street: albümün geneline kıyasla daha yorucu, yavaş ve 6 dakikalık bir parça. ilk dinlediğimde listeme almıştım ama sonra çıkardım, ona rağmen karşıma çıksa tekrar dinlerim
studio ft. bj the chicago kid: özellikle beati ve nakaratı çok seviyorum, verseler de ayrı şekilde güzel. daha çok geceleri dinlenecek bir parça
prescription oxymoron: istatistiklere göre şu ana kadar spotify'da en çok dinlediğim parça (sadece bu albüm içinde değil), şaheser. kimsenin özel bir ilgi gösterdiğini görmedim ama gerçekten bayılıyorum, 7 dakika olmasına rağmen her seferinde dinliyorum. ilk kısım hem huzur verirken hem de üzüyor, garip bir atmosferi var fazlasıyla seviyorum. albümün ismini taşıyan ikinci kısım ise çok ayrı bir şey, schoolboy sınırlarını aşıyor. hem nakaratı hem de 2 verse'ü ile belki de albümün en iyi parçası olmasını sağlıyor. hislerimi tam olarak aktaramıyorum ama albümün özeti denilenilecek parça bu, en azından görenlerin dinlemelerini/eğer dinlediyseniz de bir şans daha vermenizi öneriyorum
the purge ft. tyler the creator & kurupt: yine albümün kalanına göre zayıf bir parça, ona rağmen bir iki ay boyunca listemdeydi ve severek dinliyordum. fazla bir özelliği yok
blind threats ft. raekwon: genel temadan biraz daha farklı olsa da sevdiğim bir parça, ikisinin de performansı gayet iyi. nakaratı ayrıca hoşuma gidiyor
hell of a night: albümün en dinlenilesi parçası, beatine bir şey deme hakkım yok o kadar iyi. nakarat ve ardından girdiği deli gibi verse'leri de katınca mükemmel bir parça ortaya çıkıyor. son seste ve karanlıkta dinlerseniz çok daha hoş oluyor, öneririm
break the bank: en az prescription/oxymoron kadar iyi, yine şaheser bir parça. kendisini ayrı, klibini ayrı seviyorum ve yine bahsettiğim istatistiklere göre şu ana kadar en çok dinlediğim 2. parça. nakaratı bile schoolboy'un çoğu parçasına bin basar, sadece dinleyin
ve albümün orijinal bitiş parçası, man of the year: hell of a night tadında ama onun biraz daha zayıfı diyebilirim, buna rağmen yine çok iyi bir parça. nakaratında uçuyor, verse'lerde de onu devam ettiriyor. gerçekten bitiş için seçilebilecek en iyi parça
deluxe versiyonda ise 3 ek parça var ama hiçbirini fazla dinlemeyip sevmediğim için yorum yapmayacağım. başta da dediğim gibi schoolboy'un en iyi albümü, çok iyi bir gangsta rap örneği. eğer kendisini dinlemeye başlayacaksanız direkt olarak bu albümü öneririm, herkesin sevebileceği parçalar var. son olarak bendeki anılarını ve schoolboy'u tanımamı sağladığını hesaba katarak 5/5 puan verip kapatıyorum, onlar olmasa bile rahatça 4/5 puan verirdim sanırım
