kafamda bin bir türlü insan modeli var etrafına bak gör ben
her gece uykumu böldüm tanrım bana gülmüş ben görmeden
fiyakalı mektuplar aldım annemden bana varis kalmış gölgem
üstüme toz topraktan rengimi vermiş rabbim kumral bir öğlen
gamzem lacivert ceket kentten bana mukaddes bir armağan oldu
esmer alımlı gün de gördük biz aşifte çalımlı günler vardı
ansiklopedik bilgilerimize dayanan tezler sürmüştük derken
bazen devrimi yadettik bazen turan bize mayhoş geldi
şubatta üstüme annemi giydim pantolon babam kokardı
süratle bünyeme sinmiş bir derdim vardı.. soran olmazdı
kardeş bana yarendir yeri devlet gibi canımda mahremdir
lojman grisi buz gibi soğuk...ayazda günler geçmezdir
bitmez sabahın onbir buçuğunda yeniden gerçekleştim teslim
ben asaf halet bakarken, çoktan kayboluverdi...neslim
rabbini sorgulamak sana düşmez demişti kalbim neylim
benzeri bulunmayan savaştan galip çıktı benim beynim
[nakarat]
üstüm başım baksan karman çorman bu ne veryansın hayat
bırakın üstüme gelmek yalan anlımda yeminden bir pankart
dostun düşman öyküler yarım şarkılar gibi eksik parçam
en modern alışkanlık ölmek ona dönmektir vesselam
ben galiba senin kullanmadığın sözcükleri pek sevmiyorum
ölümle ispatlanmış şiirler var en çok gözlerini görüyorum
pencerenden öyle bi caka satardın ki bu ev benim derdin
öpmezdin bir padişah tahtından inerdi beni severdin
berduş gibi boş sokaklar artık...akşam çökünce kalmaz tedavül
asmalı yurt bahçesinde kabrim, rabbim bilir. doğurma nolur!
geçmiş ve de gelecek suskundur ürkmüş devrim melodisi gibi
gerçekleşmiş gururlu idam tasviri kalıbına sığmadı bilim
geçmişe dair haddinden çok acılar kalmış belleğimde
asfalt caddeler hepten küs yorgun binalar ayakta inadına
gramajı hileli tartıda ağır basan gerçekler gördüm ben
foto montaj kareler kafamda katil onbeşimde öldüm ben
siz yanlış yola sapkın ben çetrefilli yoldan çoktan geçtim
gökyüzü rengine yakın bi şarkı açıkça davetkar kuvvetli
limanda bekledi bitkin harp mağduru namahrem yalnız gemi
foto montaj kareler kafamda katil onbeşimde öldüm ben
Var olmanın karşı konulmaz hafifliği ile bir pazılın parçaları gibi uyan ihtilal melodisi.
her gece uykumu böldüm tanrım bana gülmüş ben görmeden
fiyakalı mektuplar aldım annemden bana varis kalmış gölgem
üstüme toz topraktan rengimi vermiş rabbim kumral bir öğlen
gamzem lacivert ceket kentten bana mukaddes bir armağan oldu
esmer alımlı gün de gördük biz aşifte çalımlı günler vardı
ansiklopedik bilgilerimize dayanan tezler sürmüştük derken
bazen devrimi yadettik bazen turan bize mayhoş geldi
şubatta üstüme annemi giydim pantolon babam kokardı
süratle bünyeme sinmiş bir derdim vardı.. soran olmazdı
kardeş bana yarendir yeri devlet gibi canımda mahremdir
lojman grisi buz gibi soğuk...ayazda günler geçmezdir
bitmez sabahın onbir buçuğunda yeniden gerçekleştim teslim
ben asaf halet bakarken, çoktan kayboluverdi...neslim
rabbini sorgulamak sana düşmez demişti kalbim neylim
benzeri bulunmayan savaştan galip çıktı benim beynim
[nakarat]
üstüm başım baksan karman çorman bu ne veryansın hayat
bırakın üstüme gelmek yalan anlımda yeminden bir pankart
dostun düşman öyküler yarım şarkılar gibi eksik parçam
en modern alışkanlık ölmek ona dönmektir vesselam
ben galiba senin kullanmadığın sözcükleri pek sevmiyorum
ölümle ispatlanmış şiirler var en çok gözlerini görüyorum
pencerenden öyle bi caka satardın ki bu ev benim derdin
öpmezdin bir padişah tahtından inerdi beni severdin
berduş gibi boş sokaklar artık...akşam çökünce kalmaz tedavül
asmalı yurt bahçesinde kabrim, rabbim bilir. doğurma nolur!
geçmiş ve de gelecek suskundur ürkmüş devrim melodisi gibi
gerçekleşmiş gururlu idam tasviri kalıbına sığmadı bilim
geçmişe dair haddinden çok acılar kalmış belleğimde
asfalt caddeler hepten küs yorgun binalar ayakta inadına
gramajı hileli tartıda ağır basan gerçekler gördüm ben
foto montaj kareler kafamda katil onbeşimde öldüm ben
siz yanlış yola sapkın ben çetrefilli yoldan çoktan geçtim
gökyüzü rengine yakın bi şarkı açıkça davetkar kuvvetli
limanda bekledi bitkin harp mağduru namahrem yalnız gemi
foto montaj kareler kafamda katil onbeşimde öldüm ben
Var olmanın karşı konulmaz hafifliği ile bir pazılın parçaları gibi uyan ihtilal melodisi.
