normaldir bana göre ya, sahte mutluluk yaratmak ya da işte "yalan söylemek" bilmem ne olarak görmüyorum şahsen. Kurgu mu denir, hayal gücü mü denir, her ne dersek buna, bunu bir şekilde yansıtıyorlar işte, kendine bir takma ad edinip aslında yaşamadığı "anılarını" kaleme alan yazar gibi falan, ben böyle görüyorum en azından. Ya da televizyon dizilerinde yaratılan karakterlere çıkıp "hayır efendim ben bu mahallede oturuyorum bu kişi aslında çingene yunus değil Müjdat gezen" demiyoruz, gibi, ne bileyim