öncelikle özlemişiz be. ete dadanana bulaşmadan, genre'lara kafayı takmadan yapılan dümdüz rapi. şimdi diyeceksiniz ki "e adamın yaptığı rapi beğenmedin ?", valla beatin üstüne okunan dolu dolu 16 barlık dümdüz vokalleri bile özlemişim. malum artık bir barında üç kelimeyle bir şeyler anlatılan trap şarkılarına katlanıyoruz bugünlerde...

albüme gelecek olursak da poet yine aynı da poet. eğer sözlere bakacak olursanız çok bir olay yok hatta poetika hayranlarını tatmin etmeyebilir. zira birtakım iğnelemeler bulunsa da agresiflik dozajı bayağı azaltılmış bu albümde. bu sebepten de düet sayısı oldukça fazla tutulmuş, rap konusundaki çeşitlilik böyle sağlanmış.

ama müziksel anlamda gerçekten doyurucu. da poet tekil olarak rap kariyerinde aktif olmasa da 90bpm ve diğer gruplarıyla, çeşitli sanatçılara beatler vererek kendini müzikal anlamda kanıtlıyordu zaten. bu albümde de boost modunu açmış artık, kafasında yapmak istediği ne varsa albüme yedirip yapmayı başarmış.
albüme tamamen da poet'in hakim olduğunu her türlü hissedebiliyorsunuz, uzay konseptli bir albüm istemiş ve yapmış kısaca. trap'ten boombap'e, rock'tan funk'a, reggae'den etnik samplelara kadar bir çok farklı tınıyı duyabiliyorsunuz. da poet yine yapmış diyeceksiniz.
bu arada beat switchler neden bu kadar fazla diye millet eleştirmiş de, ben toplasan iki-üç şarkıda duydum beat switch.

şarkıların her birini ayrı ayrı değerlendirmek isterdim ancak baştan sona bir yolculuk bu albüm, yapılan her bir düeti duyulan her bir beati uzayda gezinirken karşılaşılan farklı bir gezegen gibi düşünün. böyle düşündüğünüz zaman albümü dinlerken fazlaca zevk alacaksınız.
öbür türlü düşünürseniz, hele hele poetika'yla falan kıyaslayacaksanız boşuna kıyaslamaya kalkmayın.
tamamen indie kafasıyla yapılmış bir albüm, bunun bilincinde olun ve elinizde şarapla (ve mümkünse yanınızda oturan manitanızla birlikte) albümün tadını çıkarın.