bir kere dinleyip kesin yargılara varılmaması gereken albüm. ben bütün gün repeatte dinledim, ileride fikrim değişebilir tabi ki fakat şu ana kadar dinledikçe beğendim diyebilirim. sebebi şunlar; birincisi ve en önemlisi özgün bir albüm. piyasada ne popüler diye düşünüp tasarlanmadığı çok belli. baneva'nın delivery ve flowları kendine has zaten, bunu iyice oturtmuş. bazen tekrara düşüyor ama öyle zamanlarda da beat bambaşka olunca sırıtmıyor. evet fast rap'i bazen sıkabiliyor ama onu da azaltmış sayılır bu albümle birlikte.
bu yüzden önceden baneva sevmeyenler bu albümle birlikte sevmeye başlamaz orası kesin. liriklerin sağlam olmadığını ben de düşündüm çoğu zaman dinlerken fakat baneva'nın çok edebi yazayım gibi bir derdi olmadığı açık. ne trap sözleri gibi ne de boom bap, aralarda gezinen bazen alt metinli, bazen bireysel, bazen de eğlendirmeye yönelik ortalama bir kalem var albümde. ama zaten albümün ön plandaki unsuru müzikalite:
ikinci önemli şey de albümde popüler sound kaygısı güdülmemesi. baneva sony'ye bağlı ama resmen kafasına göre takılmış ve sadece kendi istediği müziğe odaklanmış. hem vokal tekniği hem sound olarak lo-fi, caz, electronica, pop, trap, drill aklınıza gelen çoğu türden bir şeyler var ve hepsini harmanlayıp kendi soundunu oluşturmaya çalışmış. albümde bütünlüğün sağlanması için zor bir yol ve bu durum debut albüm için baya cesur bir şey düşününce.
ben 3.5/5 yapıştırdım şimdiden. zaman geçtikçe anlaşılacak bir albüm bana göre. daha çok sevilecek/değeri bilinicek demiyorum, ben de tam tersi sonradan sevmeyebilirim fakat benzersiz bir debut albüm ve kendi karakteri var. bu sebeple genel olarak beğenilmese bile farklı bir yerde duracağına eminim. şimdiden ''rapçilerin sevdiği rapçi'' yoluna girmiş bence baneva. genç ve müzikal anlamda özgür aynı zamanda da özgünlüğe önem veriyor. birkaç albüm sonra aynı kafada fakat çok daha farklı konumlarda olacağı kesin.
ben ilikledim önümü yine (kalin: vallah)*
bu yüzden önceden baneva sevmeyenler bu albümle birlikte sevmeye başlamaz orası kesin. liriklerin sağlam olmadığını ben de düşündüm çoğu zaman dinlerken fakat baneva'nın çok edebi yazayım gibi bir derdi olmadığı açık. ne trap sözleri gibi ne de boom bap, aralarda gezinen bazen alt metinli, bazen bireysel, bazen de eğlendirmeye yönelik ortalama bir kalem var albümde. ama zaten albümün ön plandaki unsuru müzikalite:
ikinci önemli şey de albümde popüler sound kaygısı güdülmemesi. baneva sony'ye bağlı ama resmen kafasına göre takılmış ve sadece kendi istediği müziğe odaklanmış. hem vokal tekniği hem sound olarak lo-fi, caz, electronica, pop, trap, drill aklınıza gelen çoğu türden bir şeyler var ve hepsini harmanlayıp kendi soundunu oluşturmaya çalışmış. albümde bütünlüğün sağlanması için zor bir yol ve bu durum debut albüm için baya cesur bir şey düşününce.
ben 3.5/5 yapıştırdım şimdiden. zaman geçtikçe anlaşılacak bir albüm bana göre. daha çok sevilecek/değeri bilinicek demiyorum, ben de tam tersi sonradan sevmeyebilirim fakat benzersiz bir debut albüm ve kendi karakteri var. bu sebeple genel olarak beğenilmese bile farklı bir yerde duracağına eminim. şimdiden ''rapçilerin sevdiği rapçi'' yoluna girmiş bence baneva. genç ve müzikal anlamda özgür aynı zamanda da özgünlüğe önem veriyor. birkaç albüm sonra aynı kafada fakat çok daha farklı konumlarda olacağı kesin.
ben ilikledim önümü yine (kalin: vallah)*
