baştan sona dinlediğim ilk albüm olduğu için yeri bende çok ayrı, o yüzden objektif yaklaşamıyorum bence hidra'nın en iyi albümü. gibi, ölüm kalım günü ve kriz gibi geri geldim favorilerim. umarım hidra son kez böyle bir albüm yapar, günümüzde nasıl karşılanacağını merak ediyorum gerçekten.

edit: aklımdan çıkmış, ezilmiş çocuklar albümdeki favorim, bence türkçe rap'te o kadar sert bir şarkı yok ve bundan sonra da gelmez sanırım.