özellikle bulgar'dan ilk döndüğü dönemden beri dinlediğim ve zaman zaman yakın iletişimde olduğum semtimin abisi kezzo'nun duraksama dönemini bitireceğini umduğum albümün ilk bölümü geldi. belki de benimle ilgili bilemiyorum ama karanlık albümü sonrasında hissettirdiği zikzaklı gidişat ardından bu albümün nazaran iyi açılış yapması ve yanında bugün story'lerde hep aynı sonlar 2'nin keman session'ını dinleyince umudum biraz daha yeşerdi. şu an tek çekincem kalan şarkıların birçoğunun final haline gelmemiş olmasından dolayı sound ve sözlerin ne yönde ivmeleneceğini kestirememek. biliyorum yarr... gibi bir dönemdeyiz ayrıca rap müziğin bir miktar yozlaşması (endüstriyel katliam) gibi durumlar söz konusu ama kişisel fikrim albümün dinleyicide ne kadar karşılık bulacağını geri kalan şarkıların agresyon ve derdoluğu belirleyecek. biliyorum hüsnü abi 'her gün gülcez mi lan' diyorsun ama öfkeden derdoluktan içim şişti yeminle, umarım içeride pozitif vibe veren birkaç şarkı vardır. biraz chill lütfen.

edit: söylemeyi unuttum, bence şu an kadar en iyi şarkı geniş çaplı işlerini de beklediğim decoy düeti olan tekrar tekrar. albümle beraber güncellenecek.