başlığın ilk entry'sini yazdığımda reşit bile değildim. düzgün bir üslupla derdimi anlatmaya çalışırdım. artık sadece beyninin içinde düşüncelerin değil, bir kanalizasyonun aktığı bir insanım. üç sene önce çok fazla kullanmadığım için bu hesabı kapatacaktım, sonra ne olduysa işte öyle unuttum gitti. pandemide ise hesabım bir foseptik çukura döndü. bir şeyler yazmak o yüzden önemli, insana arada kendi değişimini hatırlatıyor.