18 yaşında, gözlerinin açıldığını sandığı için hafiften götü kalkmaya başlayan bir ergenken dinleyip günlerce dinlesem dahi pek beğenmediğim, geçen zaman içinde diğer sagopa kajmer albümlerine ayırdığım zamanı abuk subuk nedenlerden dolayı pek ayırmadığım ve yaş ilerleyip, gidişatın sorgulandığı günlerde vesselam'ı dinlerken "perişanlık, pişmanlık çekilmesi en güç dertmiş" kısmına içten ve acı bir şekilde eşlik edip, erkekliğin şanı olan pişmanlığın ekseninde, yanında yatan insanın rüyası kadar ulaşılamaz olan geçmişi, gençliği, lise'de taktığım kravatı, üniversite'de çay içtiğim dolmuşçu kıraathanesini, işe giden otobüs hattını ve değerini bilmeden öldürmeye çalıştığım tüm vakitlerin jeneriğini şakağımdan akıtan bir albüm.

kıymet bilmemişiz.