Tarihini bile unutmam 18 Mart 2010'da bi kıza vurulmustum birader. 7. sınıftı ergenlige yeni giris zamanları yani. Özgüvenim sıfırdı yakısıklı da sayılmazdım. Tam iki sene boyunca ortaokulu bitirene kadar sevdim kızı hem de tek kelime konusmadan. Bu platonik sevgi bana yine de güc veriyodu iyi hissetmemi saglıyodu. Liseye gecis dönemimde bende bi bosluk olustu ve ben yokus asagı kaptırıp giden arabalar gibiydim önüme hangi kız cıksa kendimi durduramıyordum yazıyordum. 5 tane kıza acıldım bi senede, ergenligimin hakkını fazlasıyla verdim. 10. sınıfa gecince bi kızı sevmeye basladım adı Elifti. Ablasını sevgilisi öldürmüstü. Söylemeye bile yeltenmedim Elife. O kadar masumdu ki. 11. sınıfa gecerken tek istegim beni Eliften vazgecirebilecek bi kızla tanısmamdı. Lakin öyle bi kız geldi de. Aklımı basımdan alıverdi 1 hafta icinde. Nerede nası yaptım bilmiyorum ben bu kıza acıldım ve yine olmadı. Sonra oturup düsündüm. Yarıyıl tatiliydi. Ya ben 2.5 sene boyunca hic mi kimseyi haketmedim, özgüvensizligim olabilecek en dip yerdeydi. Ve bi gün kendime söz verdim. Bi daha ne olursa olsun, kim olursa olsun sevgili olma ihtimalini dahi düsünmeyecektim. Bunu dedim ya demez olaydım. Ben iyi yola dogru gidiyodum. Namaza baslamıstım, üniversite sınavıma bile calısmaya baslamıstım. Uzun süreden sonra ilk defa güclü hissediyodum. Dedim ya iki hafta sürdü sadece. ilk dönem aklımı basımdan alan kız simdi ben pismanım diyordu. Lütfen benimle sevgili ol diyordu. Hersey saka gibi gelmeye basladı. Sözümde durmak icin reddettim o kızı. Sonra yine rahatladım ama eski gücüm biraz zayıflamıstı. Sonra 18 Mart 2014'te alt dönemlerden bi kız bana mesaj attı. Tarihlerin tesadüfüne bak. Ben ilk basta arkadasca konustum. Sonradan kızın beni sevdigini ögrendim arkadasları aracılıgıyla. Kızı reddetmistim, özgüvensizliğim ve alısmıslıgım yüzünden yine üzülecegimi düsünüyordum. Sonra benim de arkadaslarım ısrar etti gül gibi kız niye cıkmıyosun diye. Ben de birseyler hissediyodum ama ne oldugundan emin degildim. Bi gün ne olduysa oldu sevgili olduk. ilk baslarda hersey çok güzeldi keyfime diyecek yoktu, o da mutluydu. Sonra liseli iliskilerindeki kacınılmaz sonlardan birini yasıyodum. Üstüne çok düsmüstüm ve o günden güne beni umursamamaya baslamıstı. Normal iliski 1 ay sürmüstü. İlk ayımızdan sonra sacma sapan seylerden tartısmaya baslamıstık. isin kötü tarafı ben ona vurulmustum baglanmıstım. boktan 2 ay gecirdim. en sonunda kıza küfür ettim sövdüm saydım kovdum basımdan. bi hafta boyunca ozur dilememi bekledi eskisi gibi ama oralı bile olmadım. en sonunda benden ozur diledi yaptıkları icin. kabul etmedim. tam 2 gün boyunca özür diledi hic durmadan. en sonunda vicdanen rahatsız oldum icim de yeniden ısındı. yeniden sevgili olduk. bana hicbirseyin eskisi gibi olmayacagini herseye sıfırdan baslayacagımızı söylüyordu ben de inanmısım saf gibi. 2 hafta sürdü bu iliski yaz tatiline girdik. Sonraki gün bana kızın en yakın arkadası mesaj attı gecmis olsun ayrılmıssınız diye. Kendimi antremanda kovulan Prandelli gibi hissettim. Anlatmadıgım daha cok sey var. Daglara yazsam sıgmaz. Su an bunu yazarken bile o kıza nefretimi kusuyorum. YGS'ye bi ayım kalmısken halen ders calısmadım ve kendimi toparlayamadım. Hayatımın dönüm noktasına gelirsek yarıyıl tatilinde kendime verdigim sözdü. Siz siz olun benim kadar büyük konusmayın.
