sanatçıların kişiliklerinin veya özel hayatlarının tüketici nezdinde bir kriter olmasının anlamsızlığı. malum nedenlerden şehinşah için çok kullanılır bir argüman hakkında bir iki şey söylemek istedim.

mozart kadın düşkünü, ahlaksız, uçan kuşa borcu olan biriydi.
beethoven yeğenine yaptığı psikolojik işkencelerden çocuğu intihar girişiminde bulunmaya zorladı.
dostoyevski homofobik ve kumarbazdı.
stefan zweig önce karısını, sonra kendisini öldürdü.
althusser uyuyan karısını elleriyle boğdu.
jean genet'in sicili gasptan tecavüze kadar birçok suçtan kabarıktı.

bütün bunlar bu sanatçıların insalık tarihine izini bırakan eserler üretmelerine bir engel olmadı. demem odur ki, sanat eserleri üretenlerinden bağımsız olarak değer taşırlar ve büyük ihtimalle bu karakter kusurları ve depresif kişilikleri sözü geçen sanatçıların ölümsüz eserler bırakmalarında etkili olmuştur.

ölümsüz bir sanat eseri için gereken ilham illa tartışmalı karakterlerden mi çıkar bilinmez ama sırf özel hayatından hoşlandığı sanatçıları tüketmek isteyen kişilerin arşivlerini ciddi bir ölçüde temizlemeleri gerekeceği şüphesiz.