sokaktadır.

sistem eleştirmek için marxist teori üzerine tez yazmış olmak gerekmiyor illa. hiphop kültürü tarihsel aşamalarıyla incelendiğinde, sanatçı kitlesinin halkların dışlanmış kesimlerinden, bu kitlenin kanun dışı yaşamak ya da müzik yapmaktan başka çıkış yolu göremeyen gençlerinden oluştuğu görülüyor.

azınlık grupları tecrübe ettiği yabancılaşma, dışlanma ve ıstırap miktarına doğru orantılı kalitede sanatsal üretim ortaya koyuyorlar. çünkü sanatla ıstırap arasında bir paralellik var. yeraltında çaresizliği, keskinliği ve sahiciliğiyle pişen karşı kültür, gitgide artan basıncıyla eninde sonunda patlayarak ana akımı kaçınılmaz olarak ele geçiriyor. işin ironik tarafıysa, ana akıma dönüşen karşı kültürün sahiciliğini kaybetmesi. çünkü tahtından ettiği ana akımın da zamanında kendinden önceki ana akımı deviren bir karşı kültür olduğu gözden kaçıyor. birçok müzik türünün kıvılcımı yeraltı klüplerinde atılıp, ardından sermayenin ilgisini çekmesiyle, çarktaki başka bir para basma makinesine dönüşüyor. böylelikle sokaktan gelen ateşini kaybeden kültür, aynı ve bayağılaşarak insanlardan kendisini soğutuyor. rapçiler arasında da hakikilik değer verilen bir kavram. birçok rapçi diğerini studio gangsta, tourist, apartman çocuğu veya hayatınız photoshop gibi kalıplar kullanarak eleştiriyor.

peki bu iyi müzik yapmak için gecekonduda büyümek gerektiği anlamına mı geliyor? bence ruhu, yeteneği olan herkes iyi rap yapabilir. fakat buradaki asıl eleştiri oku, yaşamadığı bir hayatın rolünü kesen, -mış gibi yapan, poz veren insanlara yönelik. sistemin orospusuyken sistemi eleştirme diyor yani. peki hangisi önüne bol sıfırlı bir sözleşme koyulduğunda imzalamadan geçebiliyor? bu da ayrı bi merak konusu.