sürekli şarkılarına gündem olan, çoğunun felsefesini oluşturan, müzik kariyerinin bel kemiği olan sistemdir.
ancak gariptir ki ne olduğu çok belirsiz bir şey aynı zamanda.
kapitalizm desen sanmıyorum. zira çoğunun kapitalizmin anlamını bildiğinden bile şüpheliyim. "bazı insanlar aç, bazıları kötü, sikeyim böyle sistemi ühü"den ibaret lirikleri gösteriyor ki pek öyle kapitalizm falan bildikleri yok. hadi kapitalizme karşılar varsayalım, buna karşı bir alternatif de sunmuyorlar, bir harekete geçme planı da sunmuyorlar. "neden bazıları aç bazıları tok" temalı 289182 şarkı çıkararak büyük şirketlerin "la olm rapçiler üzülüyor bırakalım kapitalizmi yaw" demelerini bekliyor olabilirler.
sadece kapitalizm olduğunu sandıkları şeye öfkeli, yıkıcı bir kesim desek anarşizme biraz kayıyor olabilirler ancak anarşizmle de pek bir ilişkileri yok. "nenemin bileziğini çaldım, babamı dövdüm, öğretmenime orta parmak kaldırdım yo" temalı anti-otoriter şarkıların ardından en büyük otorite figürü olan devlet aleyhine pek laf etmezler. ederler de genel geçer şeyler söylerler. yoksa devlet babaları bir operasyon falan yapsa hepsi "gardaş en büyük vatansever benim" edebiyatına kayar. anarşistlikleri biraz anarko-alperenlik cephesinde.
belki hükümete karşıdırlar, sistemden anladıkları daha ufak çaplı bir şeydir ama ona da çok karşı değiller gibi. "rap harekettir ve de politiktir" gibi güçlü bir söylemden sonra "sayın bakanım" demek yani bu hareketin de politikliğin de şarkılarında abartıldığı kadar sert olmadığını gösteriyor. belki "akpli değilim ama"cı muhaliflerdendir. yine de 2 bakanın sevimli açıklamasıyla yumuşayacak bir sistem karşıtlığını belkemiği bellemek pek sağlıklı gelmiyor.
popüler kültüre karşı olabilirler ama yine de bu karşıtlıkları da pek makul görünmüyor. popüler kültüre neden karşı olduklarını açıklamalarını isteseniz, "abi çok dinleniyor işte aşk maşk diyor, sözlerinde adam sikmek yok kötü yaw" falan derler. yani bir şeyin popüler olması için sığ olması gerekir çünkü büyük bir topluluğa hitap etmeli ve büyük topluluktan herkes aynı daldaki kompleks şeyleri pek anlayamaz. biri x'in kompleks yapısını anlar öbürü y'nin başkası z'nin ve kompleksli yapılar anlamayanı iter ve anlamayan için sıkıcıdır. yani popüler olmak için sığ olmak gerekiyor. ha bazen hem popüler hem derin şeyler çıkabiliyor ancak bunu yakalamak inanın çok zor. o seviyeye erişenler çok büyük emek ve yeteneğinin ekmeğini yer. yerlerini hak ediyor ama dediğim gibi popüler olan büyük çoğunlukla sığdır. konumuza dönecek olursak, popüler kültür, tüm insanlar sihirli bir biçimde aynı şeylerle ilgilenmedikçe var olacak. tarih boyunca da vardı. barış manço'nun zamanında, ahmet hamdi tanpınar'ın zamanında da onlardan çok daha popüler sabun köpüğü eserler gırlaydı. popüler kültürün yapısını anlamayıp bu kültüre bu kadar öfkeli olmak, sağ kola öfkeli olmaya eşdeğer bir olgu ve işin ilginç yanı, popüler olana düşman olanlar bir şarkıları az buçuk popülerleşince torpille devlet memuru olan tipler kadar seviniyor.
yani sürekli şarkılarında tavırlarında bir sistem vardır, hep günah keçisidir, kötüdür ama ne hakkında bir şey biliriz, ne de tanır ederiz. tepenin ardı diye çok güzel bir türk filmi var. onda da köylüler yedikleri her boku "yörükler"in üstüne atar, bok yiyip duranlar da yörüklerin ne kötü ne adi insanlar olduğuna hak verip durur. film boyunca da tek bir yörük bile görmeyiz. rapçilerin bu sistem dedikleri de bu filmdeki yörükler gibi bir şey demek ki.
ancak gariptir ki ne olduğu çok belirsiz bir şey aynı zamanda.
kapitalizm desen sanmıyorum. zira çoğunun kapitalizmin anlamını bildiğinden bile şüpheliyim. "bazı insanlar aç, bazıları kötü, sikeyim böyle sistemi ühü"den ibaret lirikleri gösteriyor ki pek öyle kapitalizm falan bildikleri yok. hadi kapitalizme karşılar varsayalım, buna karşı bir alternatif de sunmuyorlar, bir harekete geçme planı da sunmuyorlar. "neden bazıları aç bazıları tok" temalı 289182 şarkı çıkararak büyük şirketlerin "la olm rapçiler üzülüyor bırakalım kapitalizmi yaw" demelerini bekliyor olabilirler.
sadece kapitalizm olduğunu sandıkları şeye öfkeli, yıkıcı bir kesim desek anarşizme biraz kayıyor olabilirler ancak anarşizmle de pek bir ilişkileri yok. "nenemin bileziğini çaldım, babamı dövdüm, öğretmenime orta parmak kaldırdım yo" temalı anti-otoriter şarkıların ardından en büyük otorite figürü olan devlet aleyhine pek laf etmezler. ederler de genel geçer şeyler söylerler. yoksa devlet babaları bir operasyon falan yapsa hepsi "gardaş en büyük vatansever benim" edebiyatına kayar. anarşistlikleri biraz anarko-alperenlik cephesinde.
belki hükümete karşıdırlar, sistemden anladıkları daha ufak çaplı bir şeydir ama ona da çok karşı değiller gibi. "rap harekettir ve de politiktir" gibi güçlü bir söylemden sonra "sayın bakanım" demek yani bu hareketin de politikliğin de şarkılarında abartıldığı kadar sert olmadığını gösteriyor. belki "akpli değilim ama"cı muhaliflerdendir. yine de 2 bakanın sevimli açıklamasıyla yumuşayacak bir sistem karşıtlığını belkemiği bellemek pek sağlıklı gelmiyor.
popüler kültüre karşı olabilirler ama yine de bu karşıtlıkları da pek makul görünmüyor. popüler kültüre neden karşı olduklarını açıklamalarını isteseniz, "abi çok dinleniyor işte aşk maşk diyor, sözlerinde adam sikmek yok kötü yaw" falan derler. yani bir şeyin popüler olması için sığ olması gerekir çünkü büyük bir topluluğa hitap etmeli ve büyük topluluktan herkes aynı daldaki kompleks şeyleri pek anlayamaz. biri x'in kompleks yapısını anlar öbürü y'nin başkası z'nin ve kompleksli yapılar anlamayanı iter ve anlamayan için sıkıcıdır. yani popüler olmak için sığ olmak gerekiyor. ha bazen hem popüler hem derin şeyler çıkabiliyor ancak bunu yakalamak inanın çok zor. o seviyeye erişenler çok büyük emek ve yeteneğinin ekmeğini yer. yerlerini hak ediyor ama dediğim gibi popüler olan büyük çoğunlukla sığdır. konumuza dönecek olursak, popüler kültür, tüm insanlar sihirli bir biçimde aynı şeylerle ilgilenmedikçe var olacak. tarih boyunca da vardı. barış manço'nun zamanında, ahmet hamdi tanpınar'ın zamanında da onlardan çok daha popüler sabun köpüğü eserler gırlaydı. popüler kültürün yapısını anlamayıp bu kültüre bu kadar öfkeli olmak, sağ kola öfkeli olmaya eşdeğer bir olgu ve işin ilginç yanı, popüler olana düşman olanlar bir şarkıları az buçuk popülerleşince torpille devlet memuru olan tipler kadar seviniyor.
yani sürekli şarkılarında tavırlarında bir sistem vardır, hep günah keçisidir, kötüdür ama ne hakkında bir şey biliriz, ne de tanır ederiz. tepenin ardı diye çok güzel bir türk filmi var. onda da köylüler yedikleri her boku "yörükler"in üstüne atar, bok yiyip duranlar da yörüklerin ne kötü ne adi insanlar olduğuna hak verip durur. film boyunca da tek bir yörük bile görmeyiz. rapçilerin bu sistem dedikleri de bu filmdeki yörükler gibi bir şey demek ki.
