ilk entry'de "suppa'nın chill beatine çağrı'nın sert vokalini" göreceğimizi tahmin etmiştim. öyle de oldu ki sür parçası çok stil olmuş bu konuda.

favorim açık ara sür oldu. bence bu iki ismi gördüğünüzde akla gelen birleşimden tam da böyle bir şey doğması gerekiyordu.
ölmezsen kaybetmezsin bir çağrı sinci klasiği gibi bu albümde.
tıklım tıklım'da ise monoman parçanın değerini katlamış.

çarpıntı albümünde yaşadığı düşüşü toparladı diye düşünüyorum çağrı.
suppa'da bu ülkede sevdiğim producerlardan ve gerçekten iyi işler çıkarmış. sevdim bu albümü.