şiirbaz pek hazzettiğim bir isim değil ki bu albümden önce de beni yakalayabilen bir işi olmamıştı. ama bu albüm fena değil bence. şiir ve rapi en iyi harmanladığı işi de bu olmuş. şiir ve rap arasındaki geçişleri yumuşatmak için minimal beatler tercih edilmiş sanıyorum. yorgun aynalar ve rüzgarın fısıltısı ile sarhoş rüyalar ve taksimetre güzel diyebilirim. necip mahfuz bırakmış bu işleri, belli. babam ve kırık oyuncaklar'da heja beklentimi aşarak güzel bir nakarat okumuş. kayra'yı da görmek şaşırttı ama bildiğimiz kayra işte. haydarpaşa garı ve varolmanın doğası parçasının ise maestro'nun yine tehlike saçan bir verse girdiği ilk kısmı insanı yakalıyor. albüme notum 7/10.