Benim için çok özel bir şarkıdır. Ortaokul yıllarında Sagopa Kajmer ile tanışmaya başladıktan sonra bu şarkı ona iyice ısınmama sebep olmuş, kendisini defalarca dinletmiştir.
Hani bazı şarkıların anısı vardır ya, dinlerken sürekli aklınıza gelir... Bu şarkı da benim için öyledir işte.

İlk saniyeden “Acımasızca geçip giden zamandan geriye kalan sadece yalnızlıklarımızdı” skit'i (Büyük Adam Küçük Aşk filminden alıntıdır) şarkıya hazırlıyor insanı. Geçip giden zamanı düşünmeye henüz başlamışken birden giren piyano ve davul ile kilitleniyorsunuz. Sonra Sagopa'nın buğulu vokali beyninizin içine konuşuyor. Arada sigara nefesleri eşliğinde düşünme molaları veriliyor. Baştan sona yalnızlık senfonisi.

Ayrıca Sagopa'nın Bir Pesimistin Gözyaşları albüm kitapçığına bu şarkı hakkında yazdıklarını eklemek istiyorum. Kendisi de çok güzel anlatmış:
"Beat'imi dinlerken hep duygulandım. Beat'e söz yazamadım, hep gözlerim doldu. İş yerimde söz yazmaya çalışırken hep ağlayacağımdan korktum. 24'ün sözlerini yazmak bu nedenle ayrı bir zorluk oldu. Piano duygusu sanırım yakaladı beni. Gece 03.35 itibariyle dışarıdaki yağmura eşlik ederek yazdım. En doğru zamandı. Yarını karşılamanın dün için nasıl bir his olduğunu sorguladım. Rap'in intihar şarkısı, kesinlikle en pesimist 3'te. Sözler bugüne kadar yazdıklarımın en edebisi. Dinleyin, hepimizin 24'üne güzellikler dilerim.
Vesikalık resmime, (sene 1990, tebessümlü). R.I.P. çocukluğum!"