türkçe rapin 2010-2015 arası karanlık dönemi başlığında da bahsedilmiş bu durumdan ama bir iki sene daha eklemek lazım diye düşünüyorum.

Ceza'nın onuncu köy albümünden sonra 2000'lerde popüler hale gelmiş türkçe rap duraksama noktasına girmeye başlamıştır.

2011, 2012 ve 2014 yılında hareketliliği sağlama amaçlı organize oluyoruz serisi; sansar salvo, şanışer, pit10, patron gibi alt jenerasyon rapçilere bizzat plak şirketleri tarafından albümler çıkarılmıştır.

O dönem sagopa kajmer kendisini türkçe rap kitlesinden ayırıp kendi kitlesini oluşturduğu için piyasanın dışında kabul ediliyordu, bunu da belirtelim.

Ama elde kalan sonuç eski türkçe rap kitlesinin soğuması, türkçe rap dinleyicileri hariç dinleyenin olmaması, ana akımda eskisi gibi yer bulamaması, düğün salonunda verilen konserler, verilen emeğin karşılığının alınamaması, rap müziğinin ergen müziği olarak anılması, Enes Alper, elleran elvis, keişan gibi isimleri türkçe rap adı altında görmemiz ve daha bir çok şey olmuştur.

Amerikan, alman, Fransız rap'i trap kültürü adı altında yeni nesil müziği yaparken bizde halen dandik bir müzikle ana bacı küfür edilen saçma salak şarkılar vardı.

Önce şarkıların mix kalitesi arttı, daha sonra kliplerde para harcanmaya başlandı, daha sonra plak şirketleri rap'i gözardı etmemeye başladı.

Ha ama iyi şeyler oldu mu, tabii ki evet.

Ais ezhel gibi yeni nesil rapçilerle tanışırken Kayra, saian, no1 gibi isimler daha ön plana çıktı. Hayalet ışığı gibi kaliteli albümlerle tanıştık.
Bütün bu olumsuzluklara rağmen, şimdiki gibi para ve çıkarın yerine halen samimiyetin işlendiği yıllardı, düğün salonunda konsere çıkmak ne kadar kötüyse samimiyet anlamında o kadar da iyiydi.

Bu dönemi de yine bu dönemden çıkmış ezhel, müptezhel albümüyle kapattı.