şehinşahın istila ile beraber en sevdiğim şarkısı, giriş kısmı ve hikayesi güzel başlıyor ama ''seviştik, sıvıştık, kırmadık yetişkin yılışık kızları - hayallerin varsa satın al takılma fiyata'' gibi sululuk içeren kısımlar hikayenin vuruculuğunu azaltıp şarkıyı yalpalatıyor, her neyseki finaldeki ''hissediyorum yaşamayı yanıyorken canım'' ile başlayıp bitişe kadar süren ağıtımsı kısım harika, zaten orası olmasa hiç olur şarkı, ondan önceki onca sözün şarkıya ağırlık katan bir tarafı yok, velhasıl iyi şarkıdır

yalnız şu şarkıyı saianın yaptıklarıyla kıyaslayıp saianın yapamayacağı seviyede olduğunu ileri sürmek için ya kırmızı çiçeklinin öyküsü, yerdeniz, urtuba, makber dinlememiş olmak lazım ya da wernicke afazisi olmak. brodmann 22. alan hasarının ne kadar ciddi sonuçları olduğunu daha iyi anlıyor insan böylelerini gördükçe