zihninin içinde çok yalnızsın. simsiyah bir odanın ortasındasın. senden başka kimse yok. tek bir şeyden eminsin o da hayat böyle olmamalıydı düşüncesi. saat gece yarısı oluyor. bütün takvimlerden aniden büyük değişiklik oluyor. insanlar, ekseriyetle çocuklar seviniyor. 1 dakika sonra bakıyorsun ki yine o odadasın. yine tek bir şey biliyorsun ve yine yalnızsın.

acımasızca geçip giden zamandan geriye kalan sadece yalnızlıklar olur.





(bkz: kahrolsun noktadan sonra boşluk bırakma kuralı)