kiminin sagopa kajmer dinlemeye başladığı, kimininse dinlemeyi bıraktığı albümdür.

bana göre efsane bir albümdür yarısından çoğu hit olabilecek şarkılardan oluşur. hatta kimine göre benim %20 tuttuğum taraf albümün asıl hitlerini oluşturur.

o ana kadar bu denli karanlık bir konseptin bu kadar kulağa ulaşabileceği kadar akılda kalıcı bir albüm yapılmamıştır.

hhl tayfası bu albüme ağız birliği ederek bu muhteşem albüme ve sound'ına "teneke" muamelesi yapmış, rapin evrilebileceği alanların üzerinde düşünüp kafa yormak yerine, ötekileştirerek "yok" saymışlardır.
oysa kits'in yaratabileceği süksenin üzerine düşünülebilmiş olunsa idi, belki bazı şeyler daha erken olabilirdi. o dönem 5bin kişiye konser veriyordu bu adam.

yiğidi öldür, hakkını yeme lafını duyunca aklıma kits gelir. bu albümün ciddi ciddi teknik olarak yalanlarla eleştirildiğini arabesk ve ilahi albümü olarak olarak nitelendirilip kenara atıldığını çok net hatırlıyorum. sonra bir başka topikte kadıköy acil övülürdü hep birlikte. tabii zamanla birlikte ak göt kara göt belli oldu, albüm efsanelerin arasında yerini aldı. bugün peşinden koştukları adamlar bu albümle büyüdüğünü söyleyince herhalde utanıyorlardır.

albümden en sevdiklerim:

-düşersem yanarım
-gölge haramileri
-tek başınalığın yolcusu
-kits
-sahibin sesi

albümde tutmadıklarım:

-dessas
-bir çıkar yolum yok
-düşenin dostu olmaz
-bir kulaç daha atsam karadayım
-beyaban