günümüzde artık her şey hızlı tüketiliyor. 5 dakikalık, 3 verselük şarkıya uzun diyeni bile gördüm. ki zaten artık sanatçıların albüm yerine single yapmasının sebebi de budur. 12 şarkılık bir albüm çıkaracağına her ay 1 şarkı atarsın; böylece yıl boyunca şarkı çıkarmış, adeta bir müzik fabrikası olmuş olursun. zaten şöyle bir şey var, dinleyicinin çoğunluğu dinlediği şarkının birkaç ay sonra yüzüne bile bakmıyor.

ayrıca eski parçalarda sözlerin afedersiniz götü başı ayrı oynamıyordu, bir bütünlük vardı ve sözleri satır satır değil bir bütün olarak anlaman gerekiyordu. hatta bazı durumlarda şarkıları gerçekten "sindirebilmek" için bütün albümü dinlemen gerekiyordu. bu yeni jenerasyona ters geliyor; onlara olabildiğince basit ve tabiri caizse punchline diyebileceğimiz birkaç kilit söz, sözcük vs. etrafında dönen lirikler lazım geliyor. sözler açılıp kıyaslandığında bu belli oluyor; son zamanda çıkan işler oldukça basit, kafa yormaya gerek olmayan temalar ve lirikler içerirken bazı eski parçaların sözleri adeta şiir gibi yazılmış.

sözün kısası; yeni nesil kısa basit şarkıları seviyor, eski parçalar gereksiz karmaşık ve uzun geliyor

not 1: ha tabii bu durumu jenerasyon farkı da etkiliyor olabilir, yukarıda bahsedilmiş zaten. ancak ben bu durumun cartel muhabbetinden farklı olduğunu düşünüyorum yine de.
not 2: yazdıklarım bpg vs albümler düşünülerek yazılmıştır, fuat ergin lirikleri şimdi konumuz değil