Teoman karadenizin gözlerine baktım ve hayatımda ilk kez bomboş bir bakış gördüm. O bakışa anlam yükleyecek bir mekanizmanın yokluğu gözüme çarptı. Konuşmaya başlayınca bu sefer aynı boşluğu ağızda da gördüm.

En son titreyerek çıktım mekandan çünkü o röportaj sonrası bir tık mental tecavüze uğraşmıştım diyebilirim. Hala arada kafamda o soruları duyuyorum

"Sayfanın admini kim? Gelemediler mi? İf nerde? Sözlükte küfür var? Sözlükte hakaret var yok mu?"

Var diyorum içimden...


En çok da "tüm merakımı giderdiniz çok iyiydiniz" deyip veda etmeni ama iki gün sonra twitter'dan bize yetersiz demeni unutamıyorum...

Bu da böyle bir gece anektodu.