Popülerleşmesi. Şimdi hakikaten duygu yüklü olduğumdan belki böyle geliyor ama az kişili, küçük gruplu imza günleri, samimi konserler, muhabbetli imza günleri vs vs hepsi burnumda tütüyor. Bu demek değil bunu yapabileceğimiz adam kalmadı, kaldı. Ama rap dinlediğimiz için garipsensek de gocunmadığımız durumu yeğlerdim. Bu yorum, hissiyat belki de çok bencilce çünkü yıllardır kovalayanlardan, ekmeğini rapten yiyenlerden çok fazla popülerleşen, dolayısıyla iyi paralar kazanan oldu. Onlar adına sevinmektem ve hakikaten "para" açısından hak ettiklerini aldıkları için gurur duymaktan da geri durmuyorum asla. Biz o "küçük grup" maddi açıdan ne kadar el verebiliyorduk, kime? O açıdan tamam her şey ama kendimce bu duygusal yorumu yapmadan da geçemiyorum :( Şey gibi, ailenin büyük çocuğunun küçük kardeşlerini benimseyememiş ama seviyor da olan durumu, bir bakıma. Bilmiyorum, sanırım gerçekten çok duygusal açıdan bakıyorum bu duruma * Daha başka bir pencereden bakınca da "ister istemez" kalitenin düşmesi bunun olumsuzluğuna gösterilebilir. Olumlu yanları yok mu? Var. Yukarıda söylediğim gibi.